Το ξέρατε ότι θα γινόταν αυτό, καθίκια. Το ξέρατε πολύ καλά. Τους ξεθάψατε για να δουλέψουν ξανά για σας. Σε άλλους δώσατε στολές και φυσούνες, σε άλλους κοστούμια.
Στη συμφωνία δεν απαγορευόταν το αίμα. Άλλωστε, όταν η φτώχεια συναντά την απόγνωση, η φρίκη δεν τη νοιάζει. Πολλές φορές η φρίκη είναι χρήσιμη. Τρομάζει τους αδύναμους. Αρνούνται να την κοιτάξουν κατάματα.
Η φρίκη δεν καλλωπίζεται με λόγια. Γίνεται συνήθεια. Κανόνας. Έτσι θα τη βγάζουμε από δω και πέρα. Παρέα της. Με το αίμα αυτών που σήκωσαν το βλέμμα τους, να λερώνει τα πόδια μας.
Η φρίκη σοβαρεύτηκε. Χτυπάει εκεί που πρέπει. Όχι στα πόδια και στα πλευρά. Ευθεία στο θώρακα.
Κάτι ξεχάσατε όμως. Η φρίκη, όταν βρεί απέναντι της την όργή, θα το βάλει στα πόδια. Θα ζαρώσει, θα κρυφτεί.
Και η οργή απόψε, ξύπνησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου