Σελίδες

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

Αστερόσκονη

Αποφάσισα φέτη να γιορτάσω την Πρωτοχρονιά των ορθόδοξων υμών και ημών αδελφών Ρώσων, λοιπών Σλάβων τζιαι Παλιοημερολογητών - έτσι ως αντίσταση στο δυτικόν κατεστημένον. Του χρόνου, αλόπως να πάω για κινέζικη νέα χρονιά, έτσι για την εμπειρίαν.

Τζιαι αντί για δώρα, το μενού έσιει ποίησην τζιαι μάλιστα του Tagore (το αγγλικόν εν επειδή, εν ηξέρω Μπεγκάλι - τουλάχιστον εν ηξέρω, ακόμα):

Mind Without Fear
Where the mind is without fear and the head is held high;
Where knowledge is free;
Where the world has not been broken up
into fragments by narrow domestic walls;
Where words come out from the depth of truth;
Where tireless striving stretches its arms towards perfection;
Where the clear stream of reason
has not lost its way into the dreary desert sand of dead habit;
Where the mind is led forward by thee into ever-widening thought and action---
Into that heaven of freedom, my Father, let my country awake.

Η απούσια ήταν αποτέλεσμα για λήψην οριστικών αποφάσεων τζιαι επίσης για τρέϊνινγκ εις τη μαύρη μαγεία, μιαν τζιαι που την άσπρη χαζίρη να μαυρίσουμεν. 

Τζιαι επειδή έσιει πολλύ σκοτεινιασούραν γυρώ - όσον τζι'αν την κατανοώ εν μέρει, εν τη συμμερίζουμαι γιατί δκιαβάζω στ' άστρα ότι όσες προκλήσεις τζιαν να φαίνεται να φέρνει τούτος ο χρόνος, το κυριόττερον που φέρνει εν την ανατροπήν τζιαι την ελπίδα - ακόμα ένας Tagore για το φως


Light
Light, my light, the world-filling light,
the eye-kissing light,
heart-sweetening light!
Ah, the light dances, my darling, at the center of my life;
the light strikes, my darling, the chords of my love;
the sky opens, the wind runs wild, laughter passes over the earth.
The butterflies spread their sails on the sea of light.
Lilies and jasmines surge up on the crest of the waves of light.
The light is shattered into gold on every cloud, my darling,
and it scatters gems in profusion.
Mirth spreads from leaf to leaf, my darling,
and gladness without measure.
The heaven's river has drowned its banks
and the flood of joy is abroad.

Από ότι θωρώ σε κάτι τόπους ποτζιεί ποδά, άρκεψεν πάλε να παίζει της επιταγούας το κάντζιελλον. Τζιαι μιαν βαρκούμαι - ή μάλλον καλλύττερα, αφού το κοκκονόσυκον εν πολλά μιτσιήν για να χωρήσει, ορίστε ένας εντίμος για το ξίππασμαν, πέρκι τζιαι γινεί κατανοητόν ότι ο παίξας του παίξαντος μπορεί να νομίζει ότι ξέρει να παίξει, αλλά εν τζιαι σημαίνει απαραίτητα ότι όντως ξέρει. 


Τζιαι επειδή εν ησταματώ να πιστεύκω στες ανατροπές - ΟΥΛΛΕΣ όμως - γιατί τίποτε απολύτως έν' ναιν στατικό, τζιαι κανένας εν παίρνει τίποτε μιτά του - κυρίως τέσσερα εκατομμύρια π.χ. διαπιστευτήρια, ή δηλώσεις υποστήριξης, πετρόλαα τζιαι κάζια (όσες συμφωνίες τζι' αν εξασφαλίσει), έναν δωρούϊ για υπενθύμισην.  Γιατί η κοσμική ενέργεια της αισιοδοξίας για το μέλλον, εν ο σύνδεσμος στην ασφάλεια τζιαι μόνο η πεποίθηση σε τούτον μπόρει να κάμει την ανατροπήν πραγματικότηταν - Ότι άδικα εκτίστειν, δίκαια εννά ππέσει - για να συμπληρωθεί η αστερόσκονη του τίτλου:








Δεν υπάρχουν σχόλια: