Πολλά εγραφτήκαν για την οικοδόμηση "εχθρών" τζιαι την απομυθοποίηση "φίλων". Το ίδιο για την ανατροπή/ "μεταγραφή" ενός από το ένα στο άλλο "στρατόπεδο".
Παρατηρούνται, συνήθως, όπως εδιαπιστώθηκεν που τον παρέα το Άχο (James Aho) τρία παράδοξα σε τούτην τη διαδικασία:
α. Το πρώτον εξηγά τη σύνδεση του "καλού" τζιαι του "κακού". Τούτο σημαίνει ότι το ένα ένει μπόρει να υπάρξει χωρίς το άλλο, τζιαι η ύπαρξη των δκυό νομιμοποιεί την κάθε κατάσταση ξεχωριστά. Υπονοείται, επίσης, ουσιαστικά υποβόσκει τζιαι μια "θυματοποίηση" που υποθάλπει βία με στόχο την αποκατάσταση - συνήθως του "καλού". Με τούτον τρόπο κτίζουνται βιώματα τζιαι εμπειρική γνώση για το τι εν "καλό" τζιαι το τι εν "κακό", για το πως διαχωρίζονται, για το ποιοί ανήκουν σε κάθε ομάδαν που τες δκυό. Βασικά τζιαι με λλία λόγια "είμαι καλή, επειδή είσαι κακός" - τούτη η ιδιοποιός διαφορά έν' θα εμπόρειεν να υπάρξει αν' μεν υπήρχες τζιαι εθεωρήσουν κακός. Εσύ με καθορίζεις ως "καλήν" - η δική σου ύπαρξη. Τζιαι με τη σειράν μου, εγώ σε καθορίζω ως "κακό" - η διαφορά μας καθορίζει ποιος είσαι. Εν ένας νεκρολογικός συμβολισμός, έναν παθολογικόν καρκίνωμαν που απαιτεί θεραπευτικήν αγωγήν - συστηματικήν τζιαι άμεσην
β. Το δεύτερον παράδοξον έσιει να κάμει με τις συνενωτικές λειτουργίες του "εχθρού". Εν αναγκαίοι, χωρίς χωρίς τούτους εν μπόρει να υπάρξει "ιδεολογία" που να συγκεντρώνει το πλήθος (στες παραπάνω περιπτώσεις τον όχλον) γυρών της - εν έτσι που δημιουργούνται ενδο-ομάδες (in groups) που "αγωνίζονται" για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους τζιαι με τον τρόπον τούτο δημιουργείται η συνοχή της ενδό-ομάδας. Τζιαι με τη δημιουργία "ιδεολογίας", "ενδο-ομάδας" τζιαι "συνοχής" δημιουργείται τζιαι ταυτότητα. Με λλία λόγια άμαν έσιει έναν εχθρό στον οποίο "ηρωικά" αντιστεκούμαστεν, γινούμαστεν εμείς οι "καλοί"! Αφού εν τζιήνος ο "κακός"!
γ. Το τρίτον παράδοξον λειτουργά "συλλογιστικά". Ο "άλλος" μετατρέπεται σε εχθρό που τη στιγμή που ορίζεται ως "εχθρός" μιας τζιαι αντιπροσωπεύκει το "κακό" τζιαι άρα το θάνατο. Δημιουργείται συνέργια που εν αναγκαία για να "καταπολεμηθεί ο εχθρός", για να υπάρξει "υπέρβαση του θανάτου". Που μιαν φάσην τζιαι μετά παύκει να εν ένα "υποκειμενικό δημιούργημα" τζιαι αναγάγεται σε μιαν "αντικειμενικήν πραγματικότητα". Το να αγνοείται η πλασματικότητά του οδηγά στην παράλυσην τζιαι στο τέλμα. Βοηθά όμως τζιαι στη θυματοποίηση του εαυτού, άρα τζιαι στην αποποίησην ευθυνών αφού είμαι θύμαν.
Τζιαι αφού είμαι "θύμα" εν διαπράττω "ύβρη", εν χρειάζεται "μετάνοια", εν χρειάζεται "δίκη" τζιαι τέλος εν χρειάζεται "κάθαρση" - το μόνο βήμα που μεινίσκει σε επαφή σ' τούντην περίπτωσην εν η "νέμεση".
Κάποτε τούτα ούλλα αξιοποίουντα για να εξετάσω τες σχέσεις Τουρκυπρίων/ Τουρκόφωνων Κυπραίων τζιαι Ελληνοκυπρίων/ Ελληνόφωνων Κυπραίων. Επειδή τα παραδείγματα που εδκιάβαζα αφορούσαν κυρίως εθνικά τζιαι εθνοτικά φύλα, ενόμιζα ότι εσταμάταν τζιαμέν. Ήντα αφελής πελλοροκόλα ήμουν! Τωρά, βιώνω την καθημερινότητάν τους! Τωρά καταλαβαίνω ότι εν καθημερινή λειτουργία του οργανισμού του ανθρώπου (όϊ μόνον του αδρώπου!!!) Τωρά θωρώ ότι εν καθημερινό φαινόμενο η δημιουργία του "άλλου" τζιαι η οικοδόμηση "εχθρών". Τωρά μπορώ να καταλάβω τζιαι να παραδεκτώ ότι η πολιτική βασίζει τες στρατηγικές της σε τούτες τες παραδοξότητες.
Με τες υιές σας!!! Συνένοχο στο φόνο έθθα μ' έσιεται!!!
Παρατηρούνται, συνήθως, όπως εδιαπιστώθηκεν που τον παρέα το Άχο (James Aho) τρία παράδοξα σε τούτην τη διαδικασία:
α. Το πρώτον εξηγά τη σύνδεση του "καλού" τζιαι του "κακού". Τούτο σημαίνει ότι το ένα ένει μπόρει να υπάρξει χωρίς το άλλο, τζιαι η ύπαρξη των δκυό νομιμοποιεί την κάθε κατάσταση ξεχωριστά. Υπονοείται, επίσης, ουσιαστικά υποβόσκει τζιαι μια "θυματοποίηση" που υποθάλπει βία με στόχο την αποκατάσταση - συνήθως του "καλού". Με τούτον τρόπο κτίζουνται βιώματα τζιαι εμπειρική γνώση για το τι εν "καλό" τζιαι το τι εν "κακό", για το πως διαχωρίζονται, για το ποιοί ανήκουν σε κάθε ομάδαν που τες δκυό. Βασικά τζιαι με λλία λόγια "είμαι καλή, επειδή είσαι κακός" - τούτη η ιδιοποιός διαφορά έν' θα εμπόρειεν να υπάρξει αν' μεν υπήρχες τζιαι εθεωρήσουν κακός. Εσύ με καθορίζεις ως "καλήν" - η δική σου ύπαρξη. Τζιαι με τη σειράν μου, εγώ σε καθορίζω ως "κακό" - η διαφορά μας καθορίζει ποιος είσαι. Εν ένας νεκρολογικός συμβολισμός, έναν παθολογικόν καρκίνωμαν που απαιτεί θεραπευτικήν αγωγήν - συστηματικήν τζιαι άμεσην
γ. Το τρίτον παράδοξον λειτουργά "συλλογιστικά". Ο "άλλος" μετατρέπεται σε εχθρό που τη στιγμή που ορίζεται ως "εχθρός" μιας τζιαι αντιπροσωπεύκει το "κακό" τζιαι άρα το θάνατο. Δημιουργείται συνέργια που εν αναγκαία για να "καταπολεμηθεί ο εχθρός", για να υπάρξει "υπέρβαση του θανάτου". Που μιαν φάσην τζιαι μετά παύκει να εν ένα "υποκειμενικό δημιούργημα" τζιαι αναγάγεται σε μιαν "αντικειμενικήν πραγματικότητα". Το να αγνοείται η πλασματικότητά του οδηγά στην παράλυσην τζιαι στο τέλμα. Βοηθά όμως τζιαι στη θυματοποίηση του εαυτού, άρα τζιαι στην αποποίησην ευθυνών αφού είμαι θύμαν.
Τζιαι αφού είμαι "θύμα" εν διαπράττω "ύβρη", εν χρειάζεται "μετάνοια", εν χρειάζεται "δίκη" τζιαι τέλος εν χρειάζεται "κάθαρση" - το μόνο βήμα που μεινίσκει σε επαφή σ' τούντην περίπτωσην εν η "νέμεση".
Κάποτε τούτα ούλλα αξιοποίουντα για να εξετάσω τες σχέσεις Τουρκυπρίων/ Τουρκόφωνων Κυπραίων τζιαι Ελληνοκυπρίων/ Ελληνόφωνων Κυπραίων. Επειδή τα παραδείγματα που εδκιάβαζα αφορούσαν κυρίως εθνικά τζιαι εθνοτικά φύλα, ενόμιζα ότι εσταμάταν τζιαμέν. Ήντα αφελής πελλοροκόλα ήμουν! Τωρά, βιώνω την καθημερινότητάν τους! Τωρά καταλαβαίνω ότι εν καθημερινή λειτουργία του οργανισμού του ανθρώπου (όϊ μόνον του αδρώπου!!!) Τωρά θωρώ ότι εν καθημερινό φαινόμενο η δημιουργία του "άλλου" τζιαι η οικοδόμηση "εχθρών". Τωρά μπορώ να καταλάβω τζιαι να παραδεκτώ ότι η πολιτική βασίζει τες στρατηγικές της σε τούτες τες παραδοξότητες.
Με τες υιές σας!!! Συνένοχο στο φόνο έθθα μ' έσιεται!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου