Το 2000, όταν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εσυνήλθε στη Λισσαβόνα (αλλό λλίες μέρες έσιει τζιαι γενέθλια), ο στόχος της ατζέντας ήταν: η Ένωση «να γίνει η ανταγωνιστικότερη και δυναμικότερη οικονομία της γνώσης ανά την υφήλιο, ικανή για βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη με περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας και με μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή», με χρονικόν ορίζονταν το 2010. Σε τούτον εκαταλήξεν το Ε.Σ με τη στρατηγικήν της Λισσαβόνας.
Δεκατρία χρόνια μετά, ο Σουλτς έρκεται τζιαι λαλεί «Σώσαμε τις τράπεζες, αλλά κινδυνεύουμε να χάσουμε μία γενιά», θεωρώντας ότι εν επειδή «...οι άνθρωποι χάνουν τελείως την εμπιστοσύνη τους στην ικανότητα της Ευρωπαϊκής Ενωσης να επιλύσει τα προβλήματά τους. Και αν η νεότερη γενιά χάνει την εμπιστοσύνη της, τότε στα μάτια μου η Ευρωπαϊκή Ενωση διατρέχει πραγματικό κίνδυνο».
Προφανώς, ούτε εμέτρησεν καλά, ούτε εκατάλαβεν ήντα μπου γίνεται. Αν υποθέσουμεν ότι ο χρονικός 'ορισμός' μιας γενιάς εν 20-25 χρόνια, οι αθρώποι που ζιουν στην Ε.Ε. μεταξύ 20-40/45, εν η χαμένη γενιά στην οποίαν αναφέρεται. Εν τζιείνη ακριβώς η γενιά που έσιει το περιθώριο τζιαι τα κίνητρο ή σθένος ή τα λλιόττερα δεσμά ή όπως θέλεις πε το για να μεν μείνει στην χώρα που εβρέθηκεν τζιαι να σηκωστεί να πάει αλλού να κτίσει ζωήν. Εν τυχαίον που τελευταίως ούλλον τζιαι πιο συχνά μες τα φμπ τζιαι μες τες δημοφιλής ιστοσελίδες πετάσσουνται διαφημίσεις για άδειες εισόδου σε Καναδά τζιαι Αυστραλίαν, ακόμα τζιαι ΗΠΑ με φόρμες για κριτήρια επιλεξιμότητας;
Εν τζιείνη ακριβώς η γενιά, που συνάει τα ππουρτού της τζιαι πάει όπου την ηφκάλλει η στράτα, μακρυά που τη γηραιάν ήπειρο, η οποία αν ως τωρά είσιεν μεταξύ άλλων τζιαι θέμαν γήρανσης πληθυσμού, σιγά-σιγά φεύγει που τη φράσην η πρώτη λέξη 'γήρανσης' τζιαι εννά μείνει μόνο το πρόβλημαν πληθυσμού.
Τζιαι αν η γενιά των 20-40/45 θεωρηθεί η "ανταγωνιστικότερη" τζιαι "δυναμικότερη" περίοδος της ζωής μιου πλασμάτου, τότε εν προφανές ότι τούτος ο στόχος εν μπορεί να επιτευχθεί. Αν πιάω τζιαι τζιείν' το "γνώσης" - υποθέτω εμπήκεν τζιαμέ λόγω ανόδου του εκπαιδευτικού επιπέδου - εκτός που την "ανταγωνιστικότερη" τζιαι "δυναμικότερη", η Ε.Ε χάννει τζιαι την 'εκπαιδευτικότερην' μερίδαν του πληθυσμού.
Τζιειν' το "ικανή για βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη με περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας και με μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή" που φκάλλει μμάτι; Ήντα μπου να πω για τούτον; Άμαν ο στόχος ήταν να γίνει τούτον τζιαι το αποτέλεσμαν - κυρίως για τες χώρες του νότου - εν τούτον που βιώννεται σήμερα, εεε ήντα μπου να πω; Μεν παίζεται λόττο!
Το τραγελαφικόν της υπόθεσης εν ότι η δεκαετία για την οποίαν ετεθήκαν τούτα ούλλα ως στόχος, εν η δεκαετία που εξισώννεται σε καταστροφήν (κατ'εμέναν κυρίως κοινωνική) με τους Παγκόσμιους Πολέμους!
Αρέσκει μου ότι ορίζεται τούτον το αποτέλεσμα, στο ότι χάννουν οι αθρώποι την εμπιστοσύνην τους στην Ε.Ε. Πάλε εν εκατάλαβες καλά: Χάννουνται οι αθρώποι. Τελεία. Άρα η έννοια, έννεν η εμπιστοσύνη, αρά το ότι χάννουνται τζιείνοι που τροφοδοτούν την Ε.Ε. Τζιαι ακριβώς για τούτον το λόγο, όϊ μόνον αποτελούν την απτήν πλέον απόδειξη της αποτυχίας της κάθε στρατηγικής της Λισσαβώνας, αλλά της ίδιας της Ε.Ε ως το οικοδόμημα τζιαι την εικόνα που εκατέβαλλεν τόσον κόπο - τζιαι χρήμα πας τη ράσιην τούτης χαμένης γενιάς - για να προβάλει ότι ένει.
Επομένως, έν' νναιν η γενιά που εν χαμένη! Η γενιά, απλώς, χασιμιά ένει, πλέον. Όπως τζιαι να το δεις, είτε καταφέρει να μεταναστεύσει η γενιά είτε δαμέ μείνει, εν χασιμιά. Τζιαι οι χαμένοι (που κάθε άποψην), εν άλλοι.
Δεκατρία χρόνια μετά, ο Σουλτς έρκεται τζιαι λαλεί «Σώσαμε τις τράπεζες, αλλά κινδυνεύουμε να χάσουμε μία γενιά», θεωρώντας ότι εν επειδή «...οι άνθρωποι χάνουν τελείως την εμπιστοσύνη τους στην ικανότητα της Ευρωπαϊκής Ενωσης να επιλύσει τα προβλήματά τους. Και αν η νεότερη γενιά χάνει την εμπιστοσύνη της, τότε στα μάτια μου η Ευρωπαϊκή Ενωση διατρέχει πραγματικό κίνδυνο».
Προφανώς, ούτε εμέτρησεν καλά, ούτε εκατάλαβεν ήντα μπου γίνεται. Αν υποθέσουμεν ότι ο χρονικός 'ορισμός' μιας γενιάς εν 20-25 χρόνια, οι αθρώποι που ζιουν στην Ε.Ε. μεταξύ 20-40/45, εν η χαμένη γενιά στην οποίαν αναφέρεται. Εν τζιείνη ακριβώς η γενιά που έσιει το περιθώριο τζιαι τα κίνητρο ή σθένος ή τα λλιόττερα δεσμά ή όπως θέλεις πε το για να μεν μείνει στην χώρα που εβρέθηκεν τζιαι να σηκωστεί να πάει αλλού να κτίσει ζωήν. Εν τυχαίον που τελευταίως ούλλον τζιαι πιο συχνά μες τα φμπ τζιαι μες τες δημοφιλής ιστοσελίδες πετάσσουνται διαφημίσεις για άδειες εισόδου σε Καναδά τζιαι Αυστραλίαν, ακόμα τζιαι ΗΠΑ με φόρμες για κριτήρια επιλεξιμότητας;
Εν τζιείνη ακριβώς η γενιά, που συνάει τα ππουρτού της τζιαι πάει όπου την ηφκάλλει η στράτα, μακρυά που τη γηραιάν ήπειρο, η οποία αν ως τωρά είσιεν μεταξύ άλλων τζιαι θέμαν γήρανσης πληθυσμού, σιγά-σιγά φεύγει που τη φράσην η πρώτη λέξη 'γήρανσης' τζιαι εννά μείνει μόνο το πρόβλημαν πληθυσμού.
Τζιαι αν η γενιά των 20-40/45 θεωρηθεί η "ανταγωνιστικότερη" τζιαι "δυναμικότερη" περίοδος της ζωής μιου πλασμάτου, τότε εν προφανές ότι τούτος ο στόχος εν μπορεί να επιτευχθεί. Αν πιάω τζιαι τζιείν' το "γνώσης" - υποθέτω εμπήκεν τζιαμέ λόγω ανόδου του εκπαιδευτικού επιπέδου - εκτός που την "ανταγωνιστικότερη" τζιαι "δυναμικότερη", η Ε.Ε χάννει τζιαι την 'εκπαιδευτικότερην' μερίδαν του πληθυσμού.
Τζιειν' το "ικανή για βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη με περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας και με μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή" που φκάλλει μμάτι; Ήντα μπου να πω για τούτον; Άμαν ο στόχος ήταν να γίνει τούτον τζιαι το αποτέλεσμαν - κυρίως για τες χώρες του νότου - εν τούτον που βιώννεται σήμερα, εεε ήντα μπου να πω; Μεν παίζεται λόττο!
Το τραγελαφικόν της υπόθεσης εν ότι η δεκαετία για την οποίαν ετεθήκαν τούτα ούλλα ως στόχος, εν η δεκαετία που εξισώννεται σε καταστροφήν (κατ'εμέναν κυρίως κοινωνική) με τους Παγκόσμιους Πολέμους!
Αρέσκει μου ότι ορίζεται τούτον το αποτέλεσμα, στο ότι χάννουν οι αθρώποι την εμπιστοσύνην τους στην Ε.Ε. Πάλε εν εκατάλαβες καλά: Χάννουνται οι αθρώποι. Τελεία. Άρα η έννοια, έννεν η εμπιστοσύνη, αρά το ότι χάννουνται τζιείνοι που τροφοδοτούν την Ε.Ε. Τζιαι ακριβώς για τούτον το λόγο, όϊ μόνον αποτελούν την απτήν πλέον απόδειξη της αποτυχίας της κάθε στρατηγικής της Λισσαβώνας, αλλά της ίδιας της Ε.Ε ως το οικοδόμημα τζιαι την εικόνα που εκατέβαλλεν τόσον κόπο - τζιαι χρήμα πας τη ράσιην τούτης χαμένης γενιάς - για να προβάλει ότι ένει.
Επομένως, έν' νναιν η γενιά που εν χαμένη! Η γενιά, απλώς, χασιμιά ένει, πλέον. Όπως τζιαι να το δεις, είτε καταφέρει να μεταναστεύσει η γενιά είτε δαμέ μείνει, εν χασιμιά. Τζιαι οι χαμένοι (που κάθε άποψην), εν άλλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου