Σελίδες

Παρασκευή 16 Αυγούστου 2013

Αδικάς τους ; ...


Εδημοσιεύτειν μια έρευνα σήμερα, που στο άρθρον που την είδα είσιεν τίτλον "Τίποτα δεν κρατά τους νέους στην Κύπρο" . Βασικά η έρευνα καταδεικνύει το αυτονόητο για μένα. Ακόμα πιο αυτονόητον ύστερα που έναν ποσοστόν 38 κάτι % που είδα πόψε στες ειδήσεις να αφορά στην ανεργείαν. Εμαείρευκα, επαρασιώνοννα τζιαι ετάϊζα τα αθρωπούδκια τζιείν' την ώρα, οπότε εν "έπια" αν τούν'το ποσοστόν εν η αύξηση που εσημειώθειν τον Ιούλη ή το πραγματικόν ποσοστόν ανεργείας για τον Ιούλη. Πλέον, εν τζιαι έσιει τζιαι πολλήν σημασία ποιόν που τα δκυο ένει, μιας τζιαι το σαραντάριν - όϊ της πυράς, αλλά της ανεργείας - εν τζι' εννά αρκήσει να κτυπήσει (αν δεν εγίνηκε φυσικά). Καρτεράτε ως τον Οκτώβρη πάνω- κάτω. 

Ήντα μπου λαλεί η έρευνα; Πάνω κάτω κάτι σαν τζιείνον που είσιεν πει ο Σιουλτς πριν κάτι μήνες τζιαι εσχολιάστηκεν δαμέ . Δηλαδή ότι η νέα γενιά επέτησεν πιλέ. Κυρίως με πτυχία ηλικιών μεταξύ 18-28, με ποσοστόν 28%. Τζιαι τούν' το ποσοστόν αυξάνεται στες ηλικίες 22-25% (βασικά ο κόσμος που ετέλειωσεν τες σπουδές σχετικά πρόσφατα) τζιαι φτάνει το 34%. 

Μια φοράν που εσυζητούσα τούν' το θέμαν με έναν καλό φίλο, είπε μου ότι ενοχλείται άμαν ακούει τη φράση "Ήντα μπου να μείνω να κάμω Κύπρον;" Εξήγησα του την άποψή μου τζιαι εσυνεννοηθήκαμεν γιατί που τον ξερώ που εγνωριστήκαμεν εμουρμούρου για να φύω τζιαι εύρισκα ποτζιεί ποδά αφορμάες να τες πώ, δικαιολογίες να τες πω, εμπόδια να το πω - όπως τζιαι να το πω το αποτέλεσμα είναι που έσιει αξίαν. Έστω. 

Τωρά τούν΄των παιδκιών ήνταμπου μπόρουμεν να τους πούμεν που να στέκει, ήνταλως να επιχειρηματολογήσουμεν τζιαι γιατί, ώστε να πειστούν να μείνουν στο ρότσο. Για ένα μέλλον που με τα σημερινά δεδομένα φατσάρι όϊ αβέβαιο, αλλά σχεδόν ανύπαρκτο; Δαμέ εν μπορεί να πειστεί η επόμενη που την έρευνα 10ετία (που εν 29-39 χρονών), ίσως τζιαι η δεύτερη επόμενη (39 - 49 χρονών) που λλίον πολλά έχουν πιθανώς παραπάνω πράματα να τους κρατήσουν τζιαι γι΄αυτό το λόγο λλιόττερη ΄διάθεση' να 'ρισκάρουν', ίσως. 

Ακούω αθρώπους σε πιο μεγάλην ηλικίαν που τούτες που αναφέρνουνται πουπάνω να κάμνουν κινήσεις για να φύουν. Εννά μπόρουν να πουν στα παιδκιά τους, "όϊ εσείς να μείνετε;" Δαμέ, ο παπάς Μάγος του Οζ, έσυρε μιαν μπηχτή για να σηκωστεί να φύει για δουλειά. Τζιείνου ήβρα το επιχείρημα ότι εν συνταξιούχος τζιαι εν ώρα να πνάσει επιτέλους τζιαι αν ηχρειαστεί κάτι να το αφήκει πάνω μας. Τωρά εν το επιχείρημαν που τον έκαμε να σταματήσει ή το κλωστρό μου το δειν ένει ξέρω. Αλλά εν προφανές ότι τούτη η τάση πιάννει πολλά μεγαλύττερα ποσοστά που τούτας της έρευνας τζιαι εν καταγράφουνται. 

Εννά επαναλάβω μόνον την κουβέντα του Σιουλτς: "Σώσαμε τις τράπεζες, αλλά κινδυνεύουμε να χάσουμε μια γενιά" τζιαι να διερωτηθώ ξανά, αν' νναιν μόνο μια γενιά που χάννεται. Τζιαι να ρωτήσω για πρώτη φορά "Άξιζεν τελικά τον κόπο;"




2 σχόλια:

Anef_Oriwn είπε...

Μά(γ)ισσα,
Shαιρετούμεν(τε)!
Και νέο look στο Blog;

Πόσο νέο κόσμο ξέρεις που τα εξαπόλυσεν τζι’ έφυεν, ya που εσπουδαζεν τζι’ εν εστράφην πίσω; Η κουβέντα του «καλού φίλου» μπορεί ν’ ανοίξει συζητήσεις...
Είδα κι εγώ τη συγκεκριμένη είδηση, νομίζω ήταν στον “Φιλελεύθερο”. Και θεωρώ ως φυσιολογικό κάποιος [όχι μόνο νέος] να αναζητά εργασία στο εξωτερικό, όταν στον τόπο του δεν υπάρχουν δουλειές. Όμως κι ΕΜΕΝΑ μ’ ενοχλεί το ερώτημα “Ήντα μπου να μείνω να κάμω Κύπρον;» Για πόσο καιρό να δίνουμε έτοιμο φαγητό;

Aceras Anthropophorum είπε...

Όπως εφέφκαν το 80 να πάσιν στο κέντρον, Λευκωσίαν, Λεμεσόν, έτσι τζιαι τωρά θα φύουν για Φρανκφούρτη, Λυόν, Άμστερνταμ, Βερολίνο. Τζιεί που έσιει δουλειές τζιαι ριάλλια. Κάποτε θα γινεί πάλε της μόδας να έρκουνται πίσω για σύνταξην που εν να ξαναγινούν μούχτιν τα οικόπεδα στην θάλασσαν για εξοχικά.