Το ντεπούτο της Γιρλαντας!

Χορηγός επικοινωνίας της ανάρτησης που ακολουθεί η γνωστή πλέον για όσους δκιαβάζουν.... Γιρλάντα!


Τραουδά, χορεύκει, γελά τζιαι σοβαρομιλά!


Η ευγενώς προσφερθείσα Γιρλάντα - δική σαςςςς!!!!!!!!!!!!!



Γιρλάντα - live and unplugged! 

*Ο πολίτης του Πολίτη*

 Σ’ αυτό τον δύσμοιρο τόπο που ζούμε, είναι φορές που διερωτάσαι αν κάποιοι, όντως, έχασαν επαφή την πραγματικότητα ή την αντιλαμβάνονται και καμώνονται πως δεν την αντιλαμβάνονται στρουθοκαμηλίζοντας. Νομίζω πως συμβαίνει το δεύτερο. Η προσπάθεια να παρουσιαστούν οι αγανακτισμένοι Κύπριοι έξω από το προεδρικό ως κοινωνικό «κίνημα» και μάλιστα ριζοσπαστικό (sic.) ή ως οι αφυπνισμένοι που θα αλλάξουν την κυπριακή κοινωνία (με το να βρίζουν και να επιθυμούν τον θάνατο κάποιου;) είναι ατυχής και τουλάχιστον γελοία.


Το δημοσίευμα του Πολίτη (11/09), «Οι 56 μέρες της αγανάκτησης των πολιτών. Γεννιέται ένας νέος Κύπριος πολίτης», ένα αφιέρωμα, ουσιαστικά, στους αφυπνισμένους-αγανακτισμένους και μάλιστα μια μέρα πριν από τη «μαζική» τους εκδήλωση, είναι ένα παράδειγμα αυτού του στρουθοκαμηλισμού με αντιφάσεις. Κατ’ αρχήν, υπονοείται και από τον συγγραφέα σύγκριση με τους αγανακτισμένους της Ελλάδας και της Ισπανίας. Πόσο άσχετος μπορεί να είναι κάποιος για να μην αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ τους;


Ακολούθως, ο συγγραφέας αναφέρει: «Υποστηρικτές της Κυβέρνησης Χριστόφια τούς χαρακτήρισαν «φασίστες» και κομματικά υποκινούμενους, που στόχο έχουν την παραίτηση της Κυβέρνησης και όχι την απονομή δικαιοσύνης για τα 13 θύματα της έκρηξης στο Μαρί.», ενώ στο τέλος του άρθρου αυτοαναιρείται και γράφει αυτό που ήταν ήδη προφανές από την αρχή των συγκεντρώσεων και το οποίο παραδέχεται η ίδια η επιτροπή τους: «Έχει γραφτεί και σχολιαστεί ποικιλοτρόπως η άποψη ότι οι αγανακτισμένοι, και δη η οργανωτική ομάδα, υποστηρίζουν και υποστηρίζονται από συγκεκριμένη κομματική παράταξη. Αυτό παραδέχονται και οι ίδιοι. «Ναι, μας υποστηρίζει συγκεκριμένη πολιτική παράταξη, η οποία αποτελείται από την πλειοψηφία των κυπριακών κομμάτων που βάσει της δημοκρατίας εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κυπριακού λαού. Η πολιτική παράταξη που υποστηρίζει τη βελούδινή μας εξέγερση ακούει στο όνομα ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ».


Οι λοιπές αρλούμπες που περιέχονται στο δημοσίευμα είναι αυτούσιος ο λόγος της ίδιας της επιτροπής. Ο συγγραφέας, βεβαίως, αναφέρει μεν, αλλά περνά στο ντούκου και κάνει γαργάρα τις ακραίες, εθνικιστικές, ρατσιστικές απόψεις, τον παραλογισμό, τα ψέματα, τις διαστρεβλώσεις, την αρρωστημένη ανάγκη για ηρωοποίηση και τις ανακρίβειες: «Από τους ανθρώπους που βγαίνουν κάθε βράδυ στο Προεδρικό για να μιλήσουν, πολλοί εξέφρασαν ξενοφοβικές, ρατσιστικές ή και αντικομουνιστικές απόψεις. Μερικοί από τους ισχυρισμούς που ακούγονται, μάλιστα, είναι ανακριβείς, όπως για παράδειγμα το ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας κουβαλά στην Κύπρο μουσουλμάνους και τους δίνει επίδομα 800 ευρώ κατά κεφαλήν». Και συνεχίζει: «η «βελούδινη» εξέγερση της 11^ης Ιουλίου έχει ως κύριο της χαρακτηριστικό, αφενός μεν τη δυναμική του αυθορμητισμού, αφετέρου δε την πολυκομματική ιδεολογική προσέλευση και την ελευθερία του λόγου. Ως εκ τούτου, όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν, και λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι από την πρώτη μέρα υιοθετήθηκε η πολιτική του ελεύθερου μικροφώνου, δεν υπάρχει περίπτωση να περιοριστεί η ελεύθερη έκφραση, εκτός από μια σχετική συμβουλευτική προσέγγιση προς τους ομιλητές. Συγκεκριμένα, για ισχυρισμούς για ρατσιστικές απόψεις, όπως είπε η κ. Παραΐκα, η πλειοψηφία των αγανακτισμένων τις απορρίπτει και αυτό φαίνεται από την αντίδρασή τους στα λεγόμενα των ομιλητών, σπεύδοντας να τονίσει πως αυτή εξάλλου είναι και η πεμπτουσία της δημοκρατίας».


Μάλιστα! Είναι εξοργιστική η προσπάθεια του συγγραφέα να συγκαλύψει προσπερνώντας ό,τι πιο χυδαίο, άθλιο και σκοτεινό εκδηλώθηκε τους τελευταίους 2 μήνες έξω από το προεδρικό και το οποίο κάθε άλλο παρά παραπέμπει στη γέννηση ενός «νέου πολίτη». Και ποιος είναι αυτός ο «νέος πολίτης», δηλαδή; Αυτός που βρίζει και φωνάζει να πεθάνει ο Χριστόφιας; Αυτός που αποκαλεί τον εκλελεγμένο πρόεδρο του κράτους «Χούντα», γάδαρο, δολοφόνο, αυτός που βρήκε την ευκαιρία να ξεράσει τη ρητορική του μίσους ενάντια στους αριστερούς, τους μετανάστες, τους τουρκοκύπριους; Αυτός που φωνάζει ότι «η Κύπρος είναι ελληνική» και ονειρεύεται πολέμους και αιματοχυσίες λες και ζούμε ακόμα στο `50-`70 (η γνωστή ψύχωση: «την Ελλάδα θέλωμεν και ας τρώγωμεν πέτρες»);


Αυτός είναι κύριοι του Πολίτη (όχι όλοι, κάποιοι διαχώρισαν τη θέση τους και ήταν μαγκιά και προς τιμήν τους) ο «νέος πολίτης» με τον «αυθορμητισμό» και την «ελευθερία του λόγου»; Η ανοχή και η τακτική του «κλείνω τα μάτια» στη συγκεκριμένη περίπτωση, στα φαινόμενα του φανατισμού και του άκρατου εθνικισμού (επιλεκτική ευαισθησία: σε άλλες περιπτώσεις ήσασταν οι πρώτοι επικριτές τους) είναι συνενοχή.

*Η αβάστακτη ελαφρότητα της εθνικοφροσύνης και το αντίπαλο δέος*

 Έχω την εντύπωση ότι το «κίνημα των αφυπνισμένων-αγανακτισμένων» είναι μια φούσκα που σιγά-σιγά ξεφουσκώνει. Τελειώνει το show, μάγκες. Το πολύ-πολύ να μείνουν μόνοι τους σε υστερία (χρόνια κατάσταση) ο γιος του Ευδόκα, ο Πάνος Ιωαννίδης, ο Λάζαρος Μαύρος,  2-3 τελειωμένοι πραξικοπηματίες που θεώρησαν ότι τώρα είναι η ώρα και η τέλεια ευκαιρία να ξεπλύνουν τη ρετσινιά και να κατηγορήσουν την αριστερά για δολοφονίες (τάχατες), καμιά 10ρια κοπελλούθκια του ΕΛΑΜ μαζί με τον γιο του πλοιάρχου που φαντασιώνεται στόλο του ναυτικού για να απελευθερώσει την Κύπρο και να πνίξει τον εχθρό στη θάλασσα.


Ήδη οι πιο νούσιμοι και υποψιασμένοι που παρευρέθηκαν έξω από το προεδρικό με αγνές προθέσεις για αλλαγή του σάπιου συστήματος και απόδοση δικαιοσύνης και που ήταν μάρτυρες στο θέατρο του παραλόγου, κατάλαβαν τι παίζει, αηδίασαν, την έκαναν εδώ και καιρό με ελαφρά πηδηματάκια και δεν ξαναπάτησαν.


Νομίζω ότι το «κίνημα» αυτοκαταστρέφεται γιατί αποκαλύφθηκε (ακόμα και σε αυτούς που δεν ήθελαν να το πιστέψουν ή δεν ήθελαν να το δουν) η «αβάστακτη ελαφρότητά» του που γυρνάει μπούμερανγκ, η γραφικότητά του και κυρίως οι προθέσεις του. Μπορεί ο κυρίαρχος λόγος στη συντηρητική κοινωνία της Κύπρου να είναι κατά βάση δεξιός, αλλά οι ακροδεξιές ιδέες που εκφράζει το «κίνημα» καταδικάστηκαν στη συλλογική συνείδηση των Κυπρίων μετά το ΄74. Αντισώματα υπάρχουν και απωθούν τη συμμετοχή στην ομάδα του μίσους. Στην αυτοκαταστροφή του «κινήματος» συμβάλλουν, νομίζω, τα μέγιστα και όλα τα ΜΜΕ που το προωθούν (τι ειρωνεία). Όσο το προβάλλουν, τόσο το προσβάλλουν!  Βοηθούν, βεβαίως, και οι αποκαλύψεις της ανικανότητας της ηγεσίας – του «υπερήφανου» κατά τ’ άλλα – στρατεύματός μας, το οποίο έμεινε ανεπανόρθωτα εκτεθειμένο και γυμνό μπροστά από τις ευθύνες του.

Στην αντίπερα όχθη, η αριστερά έδειξε στη μετά το Μαρί εποχή, νομίζω, τεράστια υπευθυνότητα και σοβαρότητα παρόλο που για ακόμα μια φορά στοχοποιήθηκε με τον χειρότερο και τον πιο ανήθικο τρόπο: ανίκανοι, αμπάλατοι, σταλίνες, βλάκες, προδότες, χώρκατοι, δολοφόνοι, πρόβατα, τουρκοπροσκυνημένοι κλπ. Τα «κοσμητικά» επίθετα με τα οποία η δεξιά «στόλισε» τον Χριστόφια αφορούν κατ’ επέκταση τον καθένα από μας, τον κάθε αριστερό. Μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια, δεν είναι η πρώτη φορά.


Απέναντι από το μίσος και τον φανατισμό, η αξιοπρέπεια του Χριστόφια, που συνεχίζει να μιλά για αγάπη, ειρήνη και συμφιλίωση, μαζί με την αξιοπρέπεια του απλού αριστερού που έδωσε και δίνει ξανά έναν «αγώνα επιβίωσης» και αντίστασης στην καθημερινότητά του κόντρα στον απόλυτο παραλογισμό και την παράνοια της εθνικοφροσύνης.


Αυτή είναι, μεταξύ άλλων, η ποιοτική διαφορά της αριστεράς. Σε αντίθεση με τα γκρουπούσκουλα του μίσους που είναι καταδικασμένα στην απομόνωση και των οποίων οι αναχρονιστικές ιδέες είναι καταδικασμένες σε θάνατο, ο κόσμος της αριστεράς συσπειρώνεται (δεν αναφέρομαι στα εκλογικά ποσοστά) μετά το Μαρί για να αντιμετωπίσει τις καθοδηγούμενες  και ενορχηστρωμένες επιθέσεις. Η μαζική πορεία στο προεδρικό στις 19 του Ιούλη το αποδεικνύει περίτρανα. Κάποιοι βιάστηκαν βλακωδώς να μιλήσουν για προβατοποίηση των αριστερών, παραβλέποντας στην ουσία ότι η πολυπληθής παρουσία τους στην πορεία ήταν το ξέσπασμα της δικής τους αγανάκτησης και η ανάγκη να βρεθούν μεταξύ των συντρόφων.


Και εκεί που κάποιοι ζουν με τις φαντασιώσεις του παρελθόντος και στις 12/09 σε πύρινους λόγους κατέτασσαν την Κύπρο στην νοτιοανατολική Ελλάδα, κάποιοι άλλοι μια μέρα πριν  κατέθεταν για πολλοστή φορά το όραμά τους για το μέλλον και την προσπάθεια για λύση-επανένωση που συνεχίζεται και παραμένει ακόμα ζωντανή

http://www.peo.org.cy/gr/index.php/component/content/article/1-latest-news/1512-xeretismospampigrgunekon

μαζί με τους κοινούς αγώνες του εργατικού κινήματος:

http://www.facebook.com/#!/event.php?eid=163374423748802

*Κουφάλες, δεν ξοφλήσαμε…*

O σημερινός πηχυαίος τίτλος του Πολίτη, «Πληρώνει το ΑΚΕΛ την έκρηξη στο Μαρί» συνοδεύεται από τα σχόλια στη σελίδα 8, τα οποία αν τα διαβάσει κανείς δεν ανταποκρίνονται ακριβώς στον τίτλο. Απλώς, αναφέρεται ότι το ΑΚΕΛ «χάνει» ένα ποσοστό των φίλων του (σημ. όχι των οπαδών του) που ψήφιζαν παραδοσιακά το κόμμα και δεν στράφηκαν προς άλλα κόμματα, αλλά ανεβάζουν αισθητά την αδιευκρίνιστη ψήφο. Και είναι, ίσως, λογικό. Όμως, η επίμονη προσπάθεια του Πολίτη (μαζί με τη χορωδία των γνωστών κύκλων των ΜΜΕ και των πολιτικών) να υποδείξουν και να προκαταλάβουν ότι η κοινοβουλευτική αριστερά στην Κύπρο έχει λίγο πολύ ξοφλήσει, ότι «ο Δημήτρης Χριστόφιας έχει πάρει μαζί του στον κατήφορο και το Κόμμα των Εργαζομένων» ή ότι «το Μαρί έθαψε στον τεράστιο κρατήρα του τον Δημήτρη Χριστόφια» (και τα δύο στο ίδιο δημοσίευμα σήμερα), είναι ανεπανάληπτη και δεν θα περάσει όπως δεν πέρασε η δημοσιογραφία της φτήνιας, της λάσπης και της διαστρέβλωσης εδώ και 2 μήνες.


Κουφάλες, δεν ξοφλήσαμε, αυτό έχω μόνο να σας πω. Στην εκδήλωση της Πέμπτης (29/09) στο Ελευθερία θα πάρετε απάντηση αν ξοφλήσαμε ή όχι. Θα είμαστε εκεί για να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπειά μας. Ρίξε κόκκινο στη νύκτα…

*Αφιερωμένο σε όλους όσους μοιράστηκαν την κατάθλιψή τους μαζί μου τη μετά το Μαρί εποχή και ειδικά στην οικοδέσποινα αυτού του blog*