Έσιει πολλά που δέρνουν το νου μου. Τη ψυσιή μου παραπάνω. Έγραφα τζιαι άφηννα στα πρόχειρα ούλλην την εβτομάν. Άηκα τα τζιαμέ. Εν τζιαι ήταν να πω τζιαι τίποτε τζιυνούρκον. Η "όμορφη ελληνίδα" λαλεί τα ούλλα. Σινάω κάμποσα που τζιείνα που γράφει, μουρμουρώ καμπόσον τζιαι μεινίσκουν τζιαμέ τες τελευταίες εβτομάες. Άεις τα τζιαμέ. Αν έρτει η ώρα τους, ήρτεν. Αν μμεν έρτει πάλε καλά.
Προχτές, εσυναχτήκαμεν στο σπίτιν της φιλενάδας Ανεμοδαρμένα Ύψη. Κάμνουμεν το κατά καιρούς. Εν η ώρα του παιδιού όπως το λαλούμεν τζιαι χαχανίζουμεν. Εν η ώρα που καταρρίπτουμεν στερεότυπα τζιαι μιλά η ψυσιή.
Άμαν σιναούμαστεν, συνήθως, μαειρεύκουμεν, θωρούμεν αθλητικά ή ντισκάβερι, παίζουμεν με τα μωρά, πίννουμεν κάνεναν κρασούϊν ή καμιάν μπυρούν, αναλύουμεν τι γίνεται γυρώ μας, λαλούμεν ήντα μπου σκεφτούμαστεν τζιαι θωρούμεν ο ένας εις τον άλλον τζιαι γεννικά εν έσιει λογοκρισίαν.
Οι αντράες εκαθαρίζαν τες πατάτες τζιαι εθωρούσαν τα μωρά. Οι γεναίτζιες παρακολουθούμεν με την μπυρούα μας τζιαι γυρίζουμεν τζιαι θωρούμεν η μια την άλλην. Συνηθισμένα πράματα. Για λλόου μας. Σκεφτούμαστε κάποιους άλλους της παρέας που εν εγκρίνουν έτσι καταστάσεις: άλλες οι γεναιτζιήσιμες δουλειές, άλλες οι αδρωπινές. Τζιαι τζιείνοι εν οι πιο μιτσιοί που ούλλους. Εν καταλάβουν. Γι' αυτόν τζιαι εν κολλούν τζιαι σιγά σιγά απομακρυνθήκαν.
Μαειρεύκουμεν, παίζουμεν, ακούμεν μουσικούαν.
Έρκεται η ώρα του αντζιοπλύμματος - σταθέρα δική μου δουλειά για να πέξω με το νερόν τζιαι να μιλήσουμεν σοβαρά. Η ανάλυση καταλαμβάνει παραπάνω χρόνο που το συστάρισμαν τζιαι το πλύμμαν. Εννοείται. Μοιράζουνται ούλλα που μπορούν να μοιραστούν τζιαι τζιείνα που θέλουμεν να φκάλουμεν που μέσα μας αλλά να μείνουν μεταξύ μας. Φκαίννει μια απελπισία τζιαι μια μελαγχολία. Εν φαινομενικά. Τζιείν' τη ώρα ακούεται το γελούϊν των μωρών. Ακολουθεί τζιαι δεύτερον, τζιαι τρίτον. Τζιαι χαχχανούϊ.
Που τη μιαν τ'αθθισμένα ζουμπούλια τζιαι που την άλλην τα γέλλια των μωρών. Τζιαι ξεκινά η κουβέντα να αλλάζει τροπήν. Οι δικοί των παραπάνω μπλεμένοι μες τα πολιτικά, μες τα συνδικαλιστικά, μες τους αγώνες τες παραπάνω φορές με τη ψυσιή στο στόμα - ακριβώς όπως πολλύς άλλος κόσμος τότες τζιαι πάντοτες. Τζιαι μεις που τους "εχάνναμεν" μιτσιές εδιερωτούμαστεν γιατί. Με δάφνες εγυρεύκασιν, με ανταλλάγματα εκαρτερούσαν. Ήταν για τζιειν' το γελούϊν των μωρών. Για να μπόρουν να το διατηρήσουν.
Τωρά καταλάβουμεν το. Τότες ήταν παράπονο. Τωρά εν ευγνωμοσύνη. Είμαστεν πολλά τυχερές τζιαι αναγνωρίζουμεν το. Τωρά καταλάβουμεν το. Τζιαι φτάννει μόνο μια μμαθκιά γυρών την ώραν που είμαστεν συνάμενοι στ' Ανεμοδαρμένα Ύψη, για να κατανοήσουμεν ή καλλύττερα για να ξαναθθυμηθούμεν τζιαι πόθθεν ήρταμεν τζιαι πού πάμεν. Τζιαι είμαστεν σε καλλύττερην μοίρα. Άρα μπόρουμεν πιο εύκολα να συνεχίσουμεν. Παρά τα παραπατήματα. Τζιαι τούτα μπορούν ναν εφαλτήριον για να καλυφτεί παραπάνω δρόμος. Στο σιέριν μας ένει, ακόμα τζι΄άμαν νομίζουμεν ότι εν παλλού που εξαρτάται. Στο σιέριν μας τζιαι μόνον.
Προχτές, εσυναχτήκαμεν στο σπίτιν της φιλενάδας Ανεμοδαρμένα Ύψη. Κάμνουμεν το κατά καιρούς. Εν η ώρα του παιδιού όπως το λαλούμεν τζιαι χαχανίζουμεν. Εν η ώρα που καταρρίπτουμεν στερεότυπα τζιαι μιλά η ψυσιή.
Άμαν σιναούμαστεν, συνήθως, μαειρεύκουμεν, θωρούμεν αθλητικά ή ντισκάβερι, παίζουμεν με τα μωρά, πίννουμεν κάνεναν κρασούϊν ή καμιάν μπυρούν, αναλύουμεν τι γίνεται γυρώ μας, λαλούμεν ήντα μπου σκεφτούμαστεν τζιαι θωρούμεν ο ένας εις τον άλλον τζιαι γεννικά εν έσιει λογοκρισίαν.
Οι αντράες εκαθαρίζαν τες πατάτες τζιαι εθωρούσαν τα μωρά. Οι γεναίτζιες παρακολουθούμεν με την μπυρούα μας τζιαι γυρίζουμεν τζιαι θωρούμεν η μια την άλλην. Συνηθισμένα πράματα. Για λλόου μας. Σκεφτούμαστε κάποιους άλλους της παρέας που εν εγκρίνουν έτσι καταστάσεις: άλλες οι γεναιτζιήσιμες δουλειές, άλλες οι αδρωπινές. Τζιαι τζιείνοι εν οι πιο μιτσιοί που ούλλους. Εν καταλάβουν. Γι' αυτόν τζιαι εν κολλούν τζιαι σιγά σιγά απομακρυνθήκαν.
Μαειρεύκουμεν, παίζουμεν, ακούμεν μουσικούαν.
Έρκεται η ώρα του αντζιοπλύμματος - σταθέρα δική μου δουλειά για να πέξω με το νερόν τζιαι να μιλήσουμεν σοβαρά. Η ανάλυση καταλαμβάνει παραπάνω χρόνο που το συστάρισμαν τζιαι το πλύμμαν. Εννοείται. Μοιράζουνται ούλλα που μπορούν να μοιραστούν τζιαι τζιείνα που θέλουμεν να φκάλουμεν που μέσα μας αλλά να μείνουν μεταξύ μας. Φκαίννει μια απελπισία τζιαι μια μελαγχολία. Εν φαινομενικά. Τζιείν' τη ώρα ακούεται το γελούϊν των μωρών. Ακολουθεί τζιαι δεύτερον, τζιαι τρίτον. Τζιαι χαχχανούϊ.
Που τη μιαν τ'αθθισμένα ζουμπούλια τζιαι που την άλλην τα γέλλια των μωρών. Τζιαι ξεκινά η κουβέντα να αλλάζει τροπήν. Οι δικοί των παραπάνω μπλεμένοι μες τα πολιτικά, μες τα συνδικαλιστικά, μες τους αγώνες τες παραπάνω φορές με τη ψυσιή στο στόμα - ακριβώς όπως πολλύς άλλος κόσμος τότες τζιαι πάντοτες. Τζιαι μεις που τους "εχάνναμεν" μιτσιές εδιερωτούμαστεν γιατί. Με δάφνες εγυρεύκασιν, με ανταλλάγματα εκαρτερούσαν. Ήταν για τζιειν' το γελούϊν των μωρών. Για να μπόρουν να το διατηρήσουν.
Τωρά καταλάβουμεν το. Τότες ήταν παράπονο. Τωρά εν ευγνωμοσύνη. Είμαστεν πολλά τυχερές τζιαι αναγνωρίζουμεν το. Τωρά καταλάβουμεν το. Τζιαι φτάννει μόνο μια μμαθκιά γυρών την ώραν που είμαστεν συνάμενοι στ' Ανεμοδαρμένα Ύψη, για να κατανοήσουμεν ή καλλύττερα για να ξαναθθυμηθούμεν τζιαι πόθθεν ήρταμεν τζιαι πού πάμεν. Τζιαι είμαστεν σε καλλύττερην μοίρα. Άρα μπόρουμεν πιο εύκολα να συνεχίσουμεν. Παρά τα παραπατήματα. Τζιαι τούτα μπορούν ναν εφαλτήριον για να καλυφτεί παραπάνω δρόμος. Στο σιέριν μας ένει, ακόμα τζι΄άμαν νομίζουμεν ότι εν παλλού που εξαρτάται. Στο σιέριν μας τζιαι μόνον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου