Σημειολογική αναφορά στην φιγούρα του κ. Γκερμεζιάν - Δεύτερη Ανάγνωση

Που τη Δεύτερην Ανάγνωση

Σημειολογική αναφορά στην φιγούρα του κ. Γκερμεζιάν

Σάββας Μενοίκου

«Όλες οι πλευρές της ζωής των κοινωνιών  μέσα στις οποίες κυριαρχούν οι σύγχρονες συνθήκες παραγωγής, παρουσιάζονται σαν μια τεραστια συσσώρευση θεαμάτων.»

Σημείο του θεάματος:

«Οι Γκερμεζιάν έχουν κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Δεν μπαίνουν σε Χρηματιστήρια. Δεν τους αρέσει η προβολή,αν και πλέον μετά την επίσκεψη στην Κύπρο αυτό είναι εν αμφίβολο. Διατηρούν τις οικογενειακές αρμενικές και εβραϊκές παραδόσεις.» Φιλελεύθερος 18/3.

Και ξαφνικά, μέσα από τις κάμερες και τις φωτογραφίες των εφημερίδων εμφανίστηκε ένας χαρακτήρας σαν από φιλμ του Woody Allen: Εβραίος της ανατολής, με επίθετο αρμένικο, με επιχειρήσεις και κεφάλαια παντού, ο οποίος ερχόταν να επενδύσει στο φυσικό αέριο και ό,τι άλλο προκύψει, την ίδια ακριβώς εβδομάδα που οι  Moody’s έριχναν ακόμα μια, πιο ήπια, υποβάθμιση. Σαφώς, ο κ. Γκερμεζιάν στήριζε την κυπριακή οικονομία – δήλωσε μάλιστα ότι αγνοώντας τους οίκους αξιολόγησης και τα χρηματιστήρια, θα αγόραζε κυπριακά ομόλογα.

Συμπαραδηλωσεις

Μας αγοράζει το Ισραήλ;  Ποιό Ισραήλ; Ποιά μερίδα του εβραϊκού κεφαλαίου; Φιλο-ακροδεξιοί του πολέμου; Ή της αντίπαλης, φιλελεύθερης, παράδοσης;

«Στενός φίλος του Ομπάμα. Σχετικά πρόσφατα – μετά τις πλημμύρες και την καταστροφή στο Νιου Τζέρσεϊ – πρόσφερε μετά από έκκληση του Μπαράκ Ομπάμα, 200 εκατ. δολάρια μετρητά, για ανοικοδόμηση της πόλης.»

Ανάγνωση δεύτερη: γιατί έρχεται ένας τύπος από τη Δύση για να στηρίξει ένα κομμουνιστή πρόεδρο που είναι στόχος διαφόρων εσωτερικά, οι οποίοι τον κατηγορούν ότι δεν είναι φίλο-δυτικός και ότι κρατά ισορροπίες στην μεσανατολική διαμάχη;

Παράδοξη γεωπολιτική συγκυρία: την ίδια περίοδο κατά την οποία κάποιοι κτίζουν μια θεαματική φόρτιση ανάμεσα στο Ισραήλ και το Ιράν, εμφανίζεται ένας τύπος που είναι Εβραίος αλλά κατάγεται από το Ιράν. Κάποιος που διατηρεί οικογενειακές παραδόσεις δυο κοινοτήτων μεταναστών - Αρμένιων και Εβραίων - διατηρεί, άραγε, σχέσεις και με τον χώρο/χώρα καταγωγής του; Είναι κλισέ να το περιμένει κάποιος, αλλά, πάλι, η έννοια της «Διασποράς» στην συγκεκριμένη περίπτωση αγγίζει πολλαπλές διασταυρώσεις: Ιραν-Αρμενια-Ισραηλ. Οι δυο πρώτες «χώρες - βάσεις» παραπέμπουν, γεωπολιτικά, και στην Ρωσία, ενώ η τρίτη [όπως και πολλες κοινοτητες της εβραϊκης η αρμενικης Διασπορας] παραπέμπει στη Δυση/ΗΠΑ.

Αφηγήσεις

Γιατί λοιπόν να έρθει εδώ τώρα;

Γεωπολιτική της καπιταλιστικής οικονομίας σε μια εποχή κρίσης ηγεμονίας: Γιατί έρχονται και οι Κινέζοι, ήρθαν ήδη οι Ρώσοι.

Οι Αμερικανοί είναι ήδη εδώ.

Το ίδιο και οι Άγγλοι.

Οι Μεγάλες Δυνάμεις συγκλίνουν στο συνοριακό σημείο.

Αλλά αυτή η διαχυτικότητα στο προσωπικό επίπεδο;

«Είναι επίσης χαρακτηριστική μια δημόσια δήλωση του επικεφαλής του μεγαλύτερου οίκου ακινήτων  των ΗΠΑ για τον κ. Νάντερ [Γκερμεζιάν]. Είναι ο πιο δύσκολος μου συνεργάτης, αλλά και ο πιο έντιμος και κυρίως απολαμβάνω κάθε στιγμή διαπραγμάτευσης μαζί του.»

Η εικόνα από τον Woody Allen  και πάλιν.

Μια λογοκριμένη αφήγηση: Μήπως ο κ. Γκερζεμιάν κοιτάζοντας γύρω του, βλέπει στην Κύπρο μια πολιτική, η οποία κατέφερε, και καταφέρνει ακόμα, και ιδιαίτερα σε αυτήν την περίπλοκη συγκυρία, να χειρίζεται ένα κομβικό σημείο με επιτυχία; Εδώ διασταυρώνονται ιστορικά ρεύματα, όπως ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ, αλλά και γεωπολιτικές δυναμικές από τις μεγάλες δυνάμεις. Από την οπτική κάποιου ξένου, είναι λογικό να φαίνεται ότι υπάρχει εδώ μια διαχείριση που αντλεί αποδοχή από τον κεντροευρωπαϊκό πυρήνα, όπως πιστοποίησαν και οι κκ. Σουλτς - πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου - και Μέρκελ - της γερμανικής κυβέρνησης-  αλλά και από την Ρωσία, τις ΗΠΑ, και την Κίνα -  και με το Ισραήλ και με τους Παλαιστίνιους ως σύμβολα της διαμάχης στην περιοχή. Σε αυτήν την λογοκρινόμενη αφήγηση ο Δ. Χριστόφιας εμφανίζεται ως ένας πολιτικός με γεωπολιτική στρατηγική σκέψη, ο οποίος εκφράζει τη θέση της Κύπρου σαν σημείο πολλαπλών διασταυρώσεων. Και ως ενδεχομένως πρότυπο - όραμα που μπορεί να είναι και ευρύτερα χρήσιμο για το μέλλον της περιοχής. Μια γεωπολιτική που αναζητά τις ισορροπίες μετά από 60 χρόνια μεσανατολικών πολέμων, αναγνωρίζοντας ότι στην περιοχή εμπλέκονται όλες οι μεγάλες δυνάμεις πια.

Μπορεί να πει κάποιος ότι ήταν συγκυρία. Συγκυρία ή γοητεία.

Μια επένδυση είναι μια επένδυση. Το κέρδος είναι κέρδος. Μπορεί να είναι αμοιβαίο; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα – αλλά υπάρχουν κεφάλαια κοινοτήτων – σταθερών ή μεταναστευτικών;

Πώς θα μπορούσε να εκφραστεί η ταξική-ιστορική συνείδηση σε ένα συνοριακό σημείο της γεωπολιτικής όπως η Κύπρος. Στα σύνορα δημιουργούνται είτε πολεμικά τείχη, είτε χώροι συγκλίσεων. Μπορεί να υπάρχει σύγκλιση χωρίς εξωτερικές ισορροπίες;

Μπορεί οι διαφορετικές αφηγήσεις να είναι απαντήσεις σε διαφορετικά ερωτήματα.

Όπου και πάλιν μερικά ερωτήματα λογοκρίνονται στον εσωτερικό «δημόσιο λόγο».

Παράδοξο επίσης…;