Σελίδες

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

Η δύναμη των άστρων

Στην Αστερόσκονη, αναφέρτηκα στην πεποίθησή μου για τες ανατροπές. Εεε εξεκινήσαν τζιαι υλοποιούνται με τέθκοιαν αμεσότητα που για πολλύν κόσμον μπορεί να θεωρείται τζιαι επιστημονικής φαντασίας. Επιστρέφοντας πίσω δουλειά πόψε, έπια την επιστολή που κανένας - θεωριτικά τουλάχιστον - εν θέλει κανένας να πιάννει τη σήμερον ημέρα στο ρότσο. 

Η έκπληξη ήταν η μη έκπληξή μου. Οι πάντες γυρώ χασκιασμένοι, δακρυσμένοι - εν πολλά εύκολο να ξεχωρίσουν τα κροκοδείλια δάκρυα  - να μεινίσκουν χάσκοντα με τες δικές μου αντιδράσεις. 

Μαζίν τους τζιαι εγιώ: Προσωποποίηση της νηφαλιότητας: με κλάματα, με οδυρμοί, με "ήντα καϊσιην έπαθα", με τίποτε. Έμεινα κανονικά στη συνεδρία μου, με δεκάδες μμάθκια να εν καρφωμένα πάνω μου τζιαι εθώρουν γυρώ - γυρώ να καταλάβω άμπα τζιαι εξέμεινεν κανέναν φερμουάρ ανοικτό. 

Ο κύκλος έκλεισεν που τζιαιρόν. Σήμερα, ήταν ουσιαστικά τζιαι το επίσημην κλείσιμον. Έτσι τζι' αλλιώς οι βαλιτσούες εν έτοιμες, οι αιτήσεις καταχωρημένες, μεινίσκει μόνο το διαβατήριο το φάνσυ - που ξιάννω την ορολογίαν του τζιαι έρκεται που στο νου η λέξη "γραμμικό" παντές τζιαι εν το πάρκον του Πειδκιά. 

Εν πολλά περίεργον αίσθημαν το μεν προλάβεις να πεις "γειά σας" - σχεδόν το ίδιον περίεργον όπως το "γειά σας, ήρτα". 

Δκυο χρόνια μετά, περνούν που μπροστά μου ξανά ούλλες οι εικόνες, μια - μια, παντές τζιαι εν κομμάθκια για μοντάζ ταινίας μικρού μήκους. Έρκεταί μου μόνο γέλιον τζιαι χαμόγελον. Καμιά πικρία. Μπορεί γιατί άκουσα πράματα όμορφα: "Εσύ επολέμας για ούλλους μας. Έμπαινες σε ούλλα μπροστά να μας υπερασπιστεί." Εν ηξέρω αν' νναιν όντως, έτσι - προφανώς τζιείνοι που το είπαν τζιαι έτσι να μεν ένει, έτσι το νιώθουν. 

Ο κύκλος έκλεισεν γιατί 8 ανθρώποι έχουν δουλειά ενώ προηγουμένως δεν είχαν, οι συλλογικές συμβάσεις υπογράφουνται, ενώ υπήρχεν άρνηση να προχωρήσει κάτι τέθκοιον. Το μεγάλο πρότζιεκ - με δκυο ανθρώπους που κατέχουν μια πολλά ξεχωριστή θέση στη ψυσιή μου - ετροχιοδρομήθηκεν νομικά τζιαι διαδικαστικά, τζιαι πέραν που λεπτομέρειες εν έμεινεν τίποτε άλλον να ολοκληρωθεί, εκτός που κάποια σχέδια που επαίζαν στο νου, αλλά εν υπήρχεν έδαφος να προχωρήσουν στην παρούσα φάση. 

Έπια την επιστολούα μου τζιαι έκαμα μιαν άτυπην-τυπικήν παράδοση τζιαι επήα σε φαγοπότι. Ήπια τα κρασία μου, εγέλασα πολλά τζιαι έμαθα για μιαν ακόμα φορά, πόσον γλήορα κυκλοφορούν τα νέα στο χωρκόν. 

Το Αύριον ξεκινά με μιαν τζιυνούρκαν ανατροπήν που εν την ηξέρω ακόμα, με τες διαδικασίες για δικηγόρους τζιαι συντεχνίες για τες σχετικές παρατυπίες τζιαι παρανομίες, τζιαι φυσικά με τα τηλεφωνήματα για τες ανακοινώσεις του "τελικά έρκουμαι κάτι μήνες πιο γλήορα". 

Δέκα χρόνια επάλευκα να αποδείξω ότι ο ρότσο εν τρώει τα παιδκιά του. Πόψε, απόδειξε μου ο  ίδιος ο ρότσος, ότι όϊ μόνον τρώει τα, καταπίννει τα τζιαι φτύννει τα απομεινάρια, χωρίς καν να σκεφτεί τες επιπτώσεις που μπορεί να έσιει. Με κρίση εν η αιτία, με τίποτε. Η πολιτική τζιαι η ανεπάρκεια ένουν. 

Το θέμαν που τίθεται εν καταπόσον αξίζει μια αναβολή μερικών ημερών, όϊ για το πακκεττάρισμαν, αλλά για το αεροπλάνον. Εν τζιαι το φάνσυ διαβατήριο που παίρνει δκυο μήνες τα γέρημα τζιαι αλλό έναν μήνα η σχετική άδεια εισόδου στην αλλοδαπή! Ήνταλως να χωρέσουν τούτα ούλλα σε κάτι μέρες. Εν τζιαι η γραφειοκρατία που παίρνει παραπάνω. Αξίζει τον κόπο να μπω στη διαδικασία των δικαστηρίων τζιαι των μεσολαβήσεων στο Υπουργείον Εργασίας; Ειδικά αφού κάποια πράματα εν γεγονότα τετελεσμένα.  

Άρεσε μου πολλά που εψές εις το ντιμπέϊτ εσιήζουνταν για την ανάπτυξη! Εεεε, τζιαι άμαν κάτι καραμαννοί σαν την υποφαινόμενη την επιτυγχάννουν ήντα μπου γίνεται; Πιάννουν την επιστολούα τους γιατί χαλούν την πιάτσα τζιαι εμποδίζουν επιτυχώς το απού φάει-φάει. 

Ελπίζω μόνον να κανίσουν τα πακκέττα τα τσιάρα, ως το αεροδρόμιο!

Ο κύκλος έκλυσεν τζιαι άννοιξεν άλλος. Τζιαι ο άλλος οδηγεί αλλού. Σιηλλιάες μίλια μακρυά, όπως ακριβώς πριν μιαν δωδεκαετίαν. Αλόπως οι δικοί μου οι κύκλοι, ακολουθού τους αστρολογικούς χάρτες τζιαι έχουν την ίδια διάρκεια. 

Καμιά πικρία. Καμιά μετάνοια. Ο νέος κύκλος άννοιξεν με το τζιυνούρκο χρόνο. 




5 σχόλια:

Post.Babylon είπε...

κόρη! ενθουσιάστηκα τζιαι ανατρίσιασα!

Ανεμο στη βράκα σου τζι'αέρα στα παννιά σου φιλενάδα! Καλά ταξίθκια!

Anef_Oriwn είπε...

Μά(γ)ισσα Αστέρι,
Μα ίνταμ που λαλείς;

Disdaimona είπε...

με ήπιες με εκατάπιες που λαλούμεν...

α ρε Μαγισσα, α ρε Μαγισσα...νάκκον πιο κοντά μάναμου ειπαμεν να σε βρίσκουμεν!...αλλα πού ξέρεις μπορεί η επόμενη ανατροπή να εν το πιο κοντά!

αγαπώ σε πολλά!

Ανώνυμος είπε...

Λυπάμαι. Είχα και εγώ ακριβώς σήμερα ανάλογο περιστατικό σε άτομο του άμεσου μου περιβάλλοντος. Απόλυση, χωρίς καμιά πολιτική ή ιδεολογική προέκταση.

Αντζιελοσιασμένη Μάγισσα είπε...

Κόρη πποστ, δηλαδή εννά πρέπει τωρά να πάω να γοράσω βράτζιες? Μα εν μου παν - ο ισημερινός εννά φαίνεται σαν το χαρτζιήν!

Συμπεθθερά μου όμορφή, τζιαι ήπια τζιαι εκατάπια. :) Τζιαι όντως που ξέρεις, η επόμενη ανατροπή μπορεί να εν πολλά κοντά. Που την άλλην σκέφτου τζιαι τες εξωτικές διακοπές χωρίς κόστος :)

Φούλλη μου, τα λόγια είναι περιττά - you know!

Στροβ, ευχαριστώ. Στη δική μου περίπτωσην τζιαι πολιτικές τζιαι ιδεολογικές τζιαι όποιες άλλες προεκτάσεις φανταστείς έσιει το πανέριν. Πέ τζιαι του δικού σου του πλασμάτα, να κάμει πομονή τζιαι στύλλο, στύλλον άνεση. Διαπιστώννω ότι τωρά εν που η δημιουργικότητα τζιαι η όρεξη φακκά κότσιηνο