Περνώ πάλε μια ποτζιήν'τες περιόδους της .............. "εσωτερικής ενδοσκόπησης". Έτσι τζιαιρόν συμβαίνει για χρόνια. Βοηθά ο καθαρός ουρανός, τα ξενύκτια για τα πεφτάστερα - ήταν τζιαι η πανσέληνος τζιαι χάλασεν μας λλίον την πιάτσα!
Σαν ννα τα εθόλωσεν λλίον!
Έτσι εν τζιαι ο νους τζιαι η ψυσιή μου τούν' τες μες: θολωμένα ούλλα που το φως το πολλύν! Σε σημείο που να μεν ημπόρω να τα αναγνωρίσω ούλλα - εκτός τζι' αν με θέλω αλλά εν ήρτα ακόμα σε mode να το αναγνωρίσω ή παραδεκτώ στον εαυτό μου.
Εν ούλλα πολλά περίεργα. Πολλή ενέργεια: αλλό λλίον εννά μου ζητήσει η ντούρασελ να αντικαταστήσω τα κουνελλούθκια της! Πολλή βαρεμάρα, επίσης - τζιαι όϊ έννεν που τον τζιαιρό!! Αλλά τζιαι τούτη εν κάμνει τίποτε! Απλώς συγκρούεται με την προηγούμενην (την ενέργεια) τζιαι πάω πιντωμένη! Κυρίως στη δουλειά. Έννεν καθόλου κακό τούτο .... τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό.
Που την άλλη ποστέκουμε που δουλεύκει συνέχειαν ο νους μου! Ούτε stand by εν μεινίσκει! Τζιοιμούμαι, σηκώνουμε δουλεύκει!
Τζιαι θωρεί πράματα! Τζιαι γίνουνται! Είπαμεν αλλαφροϊσιωτη! Που μιτσιά. ... Εν κληρονομικό, αλόπως γιατί παρουσιάζεται τζιαι σε άλλα μέλη της οικογένειας.
Το θέμαν εν ότι επνάζω .... καθόλου!
Τζιαι ..... εν πιο ξεκάθαροι οι ανθρώποι! Εξεκινήσαν να με πλησιάζουν διάφορα πλάσματα τζιαι να μου βκάλλουν τα σσώψυχά τους. Τζι' άλλοι που εν υστερόβουλοι τζιαι καιροσκόποι συμβαίνει κάτι τζιαι ξισσιεπάζουνται τζιαι εκτίθενται.
Η θάλασσα βοηθά αρκετά. Ο παφλασμός των κυμμάτων καταλαγιάζει τες εξάρσεις. Επήα σήμερα σε καινούργιαν παλαρία! Η παραλία ήταν πάντα τζιαμέ... εγώ επήα για πρώτη φορά! Ευτυχώς, καμιά πενηνταρκά πλάσματα είσιε το πολλύν - μεγάλον επίτευγμαν τούτες τες μέρες. Κρυουλλούϊν το νερόν .... αλλά μια χαρά για την περίπτωσην!
Τζιαι τι επέτυχα... ήρτα πίσω τζιαι ξαναξεκίνησεν το κουνελλούϊν!
Πάλε τελιώματα τζιαι κλεισίματα στο νου μου. Πάλε ήνταμπου κάμνω λάθος με τη ζωή μου - όϊ ούλλην, μέσες άκρες εν πολλά καλά, εν τα κενά το θέμα που ετελματώσαν τζιαι έν γίνουνται καινά! Πάλε όμως θωρώ τα να γίνουνται! Τωρά πότε ........ άγνωστε αι βουλαί!!!!! Ναι;;;;;;;;;;;;;;
Άμπα τζιαι εν ο φόος; Αν νεν τζιαι αρνούμαι να το δω, έθθα μπόρω να τον αντιμετωπίσω, άρα τζιαι να τον ξεπεράσω.
Έπρεπεν (;;;;;) να ποσιαιρετίσω έναν .....θέμα. Τούτην τη φορά δυσκολεύκουμαι. Εν εκατάλαβα ακόμα γιατί. Πιο παλιά ένα ξενέρωμα εκάνεν. Ακόμα πιο πάλια εθελωτύφλουν. Τωρά είμαι κάπου ενδιάμεσα. Ίσως ούτε τζιαι τούτον. Το ξενέρωμαν ήρτεν, τα πράματα θωρώ τα μες τα μμάθκια, αλλά να ποσιερετίσω εν ημπόρω. Τούτον όντως φοούμαι το. Πάντα ήταν κολλημένον μες το νου μου ότι το κόλλημα οδηγά σε τέλμα, σε αδιέξοδο. Πιάννει με κλειστοφοβία άμαν εν ημπόρω να προχωρήσω. Πανικός άμαν εν ημπόρω να έχω τον έλεγχο - το τελευταίο δουλεύκω το πολλά για πολλά χρόνια - τόπους, τόπους υποτροπιάζω! Τούντη φάση γιατί υποτροπιάζω πάλε εν ηξέρω. Το καλόν εν ότι εν έπαθα ψύχωση. Μόνον τάσεις άμαν με πιάνει το στερητικό σύνδρομο. Όϊ ιδιαίτερα συχνά.
Τζιαι πιάννει με τζιαι στερητικόν σύνδρομον με τα αεροπλάνα τζιαι τα αεροδρόμια. Που εν η ζωή της αεροσυνοδού (!!! όϊ εν υπήρξα ποττέ, τες διαδρομές της έκαμνα), που εν η ζωή των ορεσίβιων μοναχών!!!!
Τζιαι εν τζιαι το θέμαν της μοναξιάς τζιαι της μοναχικότητας τζιαι των διαφορών τους τζιαι της προέλευσης τζιαι των συνεπειών τους. Μπορούν να υπάρξουν τζιαι τα δκυό ακόμα τζιαν έναν πλάσμαν εν ανάμεσα σε σιηλλίαες άλλα. Εν επιλογή (πάλε τούτη;;;!!!!!) τζιαι φύση (πάλε τζιαι τούτη!!!!!) Τωρά όμως εν ισχύει κάτι τέθκοιον. Την αίσθησην τους φκάλλει ότι τζιαι να' νει.
Εν μετάβαση πριν την υπέρβαση. Τούτο ξέρω το. Ο πόνος όμως εν τζιαμέ, εν διαρκείας έστω τζι' αν νναιν υποφερτός. Τζιαι εν μ΄αρέσκουν τα παυσίπονα! Φέρνει εξάντλησην η συνέχισή του. Εν έπια πάτον κόμα. Κοντεύκω του, αλλά εν ήρτεν η ώρα του. Έρκεται. Εννά του τζίσω, εννά πικροχολέψω, εννά θρηνήσω, εννά συγχωρήσω τζιαι εννά μου περάσει. Ότι μονοπάτι τζι' αν ακολουθήσει εννά μου περάσει. Τζιαι τούτην τη φορά.
"Στο αύριο, στο αύριο, ελπίζω στο αύριο και αύριο και αύριο θα χαμογελώ!" Εννά παραπάνω χαμογελώ αύριο, γιατί εν τζιαι εσταμάτησα εχτές ή σήμερα!
Εις υγείαν!
Σαν ννα τα εθόλωσεν λλίον!
Έτσι εν τζιαι ο νους τζιαι η ψυσιή μου τούν' τες μες: θολωμένα ούλλα που το φως το πολλύν! Σε σημείο που να μεν ημπόρω να τα αναγνωρίσω ούλλα - εκτός τζι' αν με θέλω αλλά εν ήρτα ακόμα σε mode να το αναγνωρίσω ή παραδεκτώ στον εαυτό μου.
Εν ούλλα πολλά περίεργα. Πολλή ενέργεια: αλλό λλίον εννά μου ζητήσει η ντούρασελ να αντικαταστήσω τα κουνελλούθκια της! Πολλή βαρεμάρα, επίσης - τζιαι όϊ έννεν που τον τζιαιρό!! Αλλά τζιαι τούτη εν κάμνει τίποτε! Απλώς συγκρούεται με την προηγούμενην (την ενέργεια) τζιαι πάω πιντωμένη! Κυρίως στη δουλειά. Έννεν καθόλου κακό τούτο .... τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό.
Που την άλλη ποστέκουμε που δουλεύκει συνέχειαν ο νους μου! Ούτε stand by εν μεινίσκει! Τζιοιμούμαι, σηκώνουμε δουλεύκει!
Τζιαι θωρεί πράματα! Τζιαι γίνουνται! Είπαμεν αλλαφροϊσιωτη! Που μιτσιά. ... Εν κληρονομικό, αλόπως γιατί παρουσιάζεται τζιαι σε άλλα μέλη της οικογένειας.
Το θέμαν εν ότι επνάζω .... καθόλου!
Τζιαι ..... εν πιο ξεκάθαροι οι ανθρώποι! Εξεκινήσαν να με πλησιάζουν διάφορα πλάσματα τζιαι να μου βκάλλουν τα σσώψυχά τους. Τζι' άλλοι που εν υστερόβουλοι τζιαι καιροσκόποι συμβαίνει κάτι τζιαι ξισσιεπάζουνται τζιαι εκτίθενται.
Η θάλασσα βοηθά αρκετά. Ο παφλασμός των κυμμάτων καταλαγιάζει τες εξάρσεις. Επήα σήμερα σε καινούργιαν παλαρία! Η παραλία ήταν πάντα τζιαμέ... εγώ επήα για πρώτη φορά! Ευτυχώς, καμιά πενηνταρκά πλάσματα είσιε το πολλύν - μεγάλον επίτευγμαν τούτες τες μέρες. Κρυουλλούϊν το νερόν .... αλλά μια χαρά για την περίπτωσην!
Τζιαι τι επέτυχα... ήρτα πίσω τζιαι ξαναξεκίνησεν το κουνελλούϊν!
Πάλε τελιώματα τζιαι κλεισίματα στο νου μου. Πάλε ήνταμπου κάμνω λάθος με τη ζωή μου - όϊ ούλλην, μέσες άκρες εν πολλά καλά, εν τα κενά το θέμα που ετελματώσαν τζιαι έν γίνουνται καινά! Πάλε όμως θωρώ τα να γίνουνται! Τωρά πότε ........ άγνωστε αι βουλαί!!!!! Ναι;;;;;;;;;;;;;;
Άμπα τζιαι εν ο φόος; Αν νεν τζιαι αρνούμαι να το δω, έθθα μπόρω να τον αντιμετωπίσω, άρα τζιαι να τον ξεπεράσω.
Έπρεπεν (;;;;;) να ποσιαιρετίσω έναν .....θέμα. Τούτην τη φορά δυσκολεύκουμαι. Εν εκατάλαβα ακόμα γιατί. Πιο παλιά ένα ξενέρωμα εκάνεν. Ακόμα πιο πάλια εθελωτύφλουν. Τωρά είμαι κάπου ενδιάμεσα. Ίσως ούτε τζιαι τούτον. Το ξενέρωμαν ήρτεν, τα πράματα θωρώ τα μες τα μμάθκια, αλλά να ποσιερετίσω εν ημπόρω. Τούτον όντως φοούμαι το. Πάντα ήταν κολλημένον μες το νου μου ότι το κόλλημα οδηγά σε τέλμα, σε αδιέξοδο. Πιάννει με κλειστοφοβία άμαν εν ημπόρω να προχωρήσω. Πανικός άμαν εν ημπόρω να έχω τον έλεγχο - το τελευταίο δουλεύκω το πολλά για πολλά χρόνια - τόπους, τόπους υποτροπιάζω! Τούντη φάση γιατί υποτροπιάζω πάλε εν ηξέρω. Το καλόν εν ότι εν έπαθα ψύχωση. Μόνον τάσεις άμαν με πιάνει το στερητικό σύνδρομο. Όϊ ιδιαίτερα συχνά.
Τζιαι πιάννει με τζιαι στερητικόν σύνδρομον με τα αεροπλάνα τζιαι τα αεροδρόμια. Που εν η ζωή της αεροσυνοδού (!!! όϊ εν υπήρξα ποττέ, τες διαδρομές της έκαμνα), που εν η ζωή των ορεσίβιων μοναχών!!!!
Τζιαι εν τζιαι το θέμαν της μοναξιάς τζιαι της μοναχικότητας τζιαι των διαφορών τους τζιαι της προέλευσης τζιαι των συνεπειών τους. Μπορούν να υπάρξουν τζιαι τα δκυό ακόμα τζιαν έναν πλάσμαν εν ανάμεσα σε σιηλλίαες άλλα. Εν επιλογή (πάλε τούτη;;;!!!!!) τζιαι φύση (πάλε τζιαι τούτη!!!!!) Τωρά όμως εν ισχύει κάτι τέθκοιον. Την αίσθησην τους φκάλλει ότι τζιαι να' νει.
Εν μετάβαση πριν την υπέρβαση. Τούτο ξέρω το. Ο πόνος όμως εν τζιαμέ, εν διαρκείας έστω τζι' αν νναιν υποφερτός. Τζιαι εν μ΄αρέσκουν τα παυσίπονα! Φέρνει εξάντλησην η συνέχισή του. Εν έπια πάτον κόμα. Κοντεύκω του, αλλά εν ήρτεν η ώρα του. Έρκεται. Εννά του τζίσω, εννά πικροχολέψω, εννά θρηνήσω, εννά συγχωρήσω τζιαι εννά μου περάσει. Ότι μονοπάτι τζι' αν ακολουθήσει εννά μου περάσει. Τζιαι τούτην τη φορά.
"Στο αύριο, στο αύριο, ελπίζω στο αύριο και αύριο και αύριο θα χαμογελώ!" Εννά παραπάνω χαμογελώ αύριο, γιατί εν τζιαι εσταμάτησα εχτές ή σήμερα!
Εις υγείαν!
2 σχόλια:
γειά!
είσαι παράξενο πλάσμα τζαι εσύ...
να μου πεις έσιει κανέναν σόιν τζαι κανονικόν άνθρωπο που να μεν εν παράξενος ταυτόχρονα;...εν εσιει αλόπως.
αρέσκει μου δαμέσα. :)
Καλησπερίζω σε Δις! Νομίζω τζιαι γιω ότι είμαι παράξενη αν τζιαι φαίνουμαι νορμάλ!:) Όντως εν τζιαι τα δκυο σε ούλλους μας! Σιαίρουμαι που σου αρέσκει! :)
Δημοσίευση σχολίου