Μετά το χάος .... κρίση αισιοδοξίας!

Εμαράζωσα που είδα τον Νέο Ελληνοκύπριο  να έσιει συναίσθημαν ήττας, όπως τζιαι για το τι περνά ο Aceras τζιαι ο Διάσπορος. Εν καταστάσεις που με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, πολλά ή λλίο ούλλοι πολλοί περνούμεν τες ή επεράσαμέν τες τζιαι αφήνουν πολλά σημάδκια. Για τον καθέναν έσιει διαφορετική έντασην τζιαι βάθος. Τζιαι το κυριόττερον κανένας γυρών εν ημπόρει να καταλάβει τζιαι εν ημπόρει να κάμει τίποτε. Εν μια διεργασία τόσον εσωτερική τζιαι προσωπική που μόνον ο καθένας ξεχωριστά μπόρει να διαχειριστεί με το δικόν του τρόπο, πόνο, πάλεμα. Το μόνον που μπόρω να πω τζιαι βκαίνει που βιώματα προσωπικά, εν πέραν του δικού μας ελέγχου τζιαι μόνον η αγάπη απαλύνει. Μακάρι να εμπόρια να κάμω κάτι, τζιαι θα το έκαμνα αμέσως γιατί τούτους τους ανθρώπους χωρίς να τους ξέρω, νιώθω να τους ξέρω μέσα που τζιείνα που εγράφαν τζιαι για τζιαιρούς εθκιάβαζα. Μακάρι ..... Ίσσιαλλα να παν ούλλα καλά. Χρειάζεται πολλή αγάπη δαμέ. Πολλή.

Σαν ννα είδα πολλούς ανθρώπους τούτου του κουρπεθκιού να "ππέφτουν" τζιαι ένιωσα άσιημα που εγιώ άρκεψα τζιαι ένιωθα καλλύττερα. Πάλε άγνωστον το γιατί. Έθθελω, όμως, τζιαι θεωρώ πολλά εγωϊστικόν να θυματοποιήσω τον εαυτό μου για τούτον τζιαι να με γεμώσω ενοχές. Εν πουτούτες τες περιπτώσεις που εν βρίσκεις ότι κάμεις, παρόλον που τούτον εν η πεποίθησή μου για τες πιο πολλές καταστάσεις.

Έναν μήνυμα που τη φίλην μου τη Γιρλάντα, επιβεβαίωσέ μου πόθθεν βκαίννω τζιαι που διέρχουμαι. Τζιαι με την ανταλλαγήν απαντήσεων, εβκήκεν μια αισιοδοξία στην επιφάνειαν που υπόβοσκεν, παρόλο το γενικόττερο χάος.

Τζιαι δαμέ χρειάζεται πολλή αγάπη. Τζιαι κυρίως συλλογική.

Όσοι δκιαβάζετε, με καθαρή ψυσιήν στείλτε την αγάπη σας σε ούλλον τον κόσμο που τη χρειάζεται. Με αμφιβάλλετε ότι εννα φτάσει τζιαμέ που τη χρειάζουνται παραπάνω. Τζιαι εννά πιάει τόπο. Τζιαι εννά έσιει αποτέλεσμα. Τζιαι η αγάπη, έναν μάθημαν ένει. Όπως τζιείνα που μας μαθαίνουν τα μωρά λαλεί τζιαι ο Μάριος της παττίχας.

Αγάπη στη σκέψη, στη λέξη τζιαι στην πράξη.