Γόβα στιλέτο ... "βόλτα θηρίου αχόρταχου"

Που τη Δέφτερην Ανάγνωση

Όταν η ακροδεξιά φορά γόβα στιλέτο

Ο δυτικός κόσμος βιώνει την άνοδο της ακροδεξιάς είτε μέσα από εθνικιστικά, είτε μέσα από εθνο-σοσιαλιστικά αυτοαποκαλούμενα κινήματα. Η εφημέρίδα Le Temps της Γενεύης (http://www.letemps.ch/Page/Uuid/2c19e488-961a-11e1-a206-35179571d977/Lextrême_droite_en_talons_aiguilles), δημοσιεύει άρθρο μέσα από το οποίο συζητηται η άνοδος ενός νέου προφίλ - ο θηλυκός εμφυλισμός της ακροδεξιάς, ο οποίος κερδίζει πόντους ...... στιλέτο, ίσως και ως μια απόπειρα «εκσυγχρονισμού» και προώθησης της «έμφυλης ισότητας» και την προβολή προτύπων γυναικών πολιτικών που υποστηρίζουν τη συγκεκριμένη φιλοσοφία και κατ’ επέκταση συγκαλύπτουν το διακριτικό τους χαρακτήρα και πρακτικές.

Στο άρθρο της εφημερίδας συγκεντρώνονται χαρακτηριστικά παραδείγματα γυναικών, οι οποίες αποκτούν εξουσία και δημόσια αξιώματα, μέσα από την ενασχόληση και εμπλοκή τους με ακροδεξιά κινήματα και καταδεικνύει ότι στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, η ακροδεξιά εμφανίζεται να «αλλάζει φύλο» και να εκπροσωπείται από γυναίκες, το ίδιο και η αγγλική και σαξονική ασυδοσία, όπως και ο ανταγωνισμός μεταξύ δολαρίου και ευρώ. Οι χαρακτήρες που επιλέγηκαν υπερασπίζονται με σθένος τη ξενοφοβία και τις αναχρονιστικές απόψεις για την οικογένεια και την κοινωνία. Καταπολεμούν – όπως ακριβώς και οι άντρες συνάδελφοί τους – προγράμματα ευνοϊκά στους μετανάστες, προωθούν ποινικοποήσεις και τον κοινωνικό αποκλεισμό και προβάλλουν ενός «νέου» τύπου φεμινιστικό μανιφέστο.

«Αποτελούν τη μεταφεμινιστική μετενσάρκωση του πατριαρχικού φασισμού» όπως μεταφέρει ο Rinny Gremaud, της Le Temps την άποψη του Martin Legros, Αρχισυντάκτης του Περιοδικού «Philosophie», ο οποίος θεωρεί ότι σήμερα η ξενοφοβία και ο υπερσυντηριτισμός ‘φοράνε τακούνια’ και ταγιεράκια. Από την Sarah Palin και τη Michele Bachmann του Tea Party στις ΗΠΑ, τη Marine Le Pen στη Γαλλία (οι Γάλλοι με υπερηφάνεια και τιμή προσκλήθηκαν στο τραπέζι των ελίτ) , τη Siv Jensen της Νορβηγίας (πόλεμος ενάντια στο ισλάμ είναι το ίδιο με τον πόλεμο ενάντια στον φασισμό ή τον κομμουνισμό), τη Kristina Morvai της Ουγγαρίας (παρά να με κατηγορούν εμένα οι Ούγγροι Εβραίοι, καλύτερα θα έκαναν να παίζουν με τα σουνετιασμένα πουλάκια τους), τη Pia Kjaersgaard στη Δανία (η σκλήρηνση των μεταναστευτικών νόμων στοχεύει στο σταμάτημα της ροής ξένων που γονάτισαν την κοινωνία μας), τη Jadranka Seselj στη Σερβία και τις Daniela Santanche και Alessandra Mussolini στην Ιταλία (καλύτερα φασίστας παρά πούστης), αλλά και τη Γιούλια Σαμάλοβ Μπέρκοβιτς του Ισραήλ (για την οποία δεν γίνεται αναφορά στο άρθρο της Le Temps, αλλά σε άλλο το οποίο αναδημοσιεύεται στον ιστότοπο www.left.gr/article.php?id=2279 από το www.alterthess.gr  με παρόμοιες απόψεις αλλά προερχόμενη από το «κεντρώο» όπως χαρακτηρίζεται στο Ισραήλ, κόμμα Καντίμα), οι γυναίκες πολιτικοί εκπρόσωποι της ακροδεξιάς προβάλλουν ένα αλλιώτικο προφίλ με την αστική τους παρουσία να μη κρύβεται.

 Μπορεί να είναι σε κάποιες περιπτώσεις απλά χυδαίος νεποτισμός ή φανατική πίστη στην οικογένεια του τελειωμένου αρχηγού. Μια είναι εγγονή του Ντούτσε και η άλλη κόρη του Λεπέν. Ίσως πάλι αυτό να  αποτελεί και στρατηγική που να προέρχεται από την πεποίθηση ή εντύπωση ότι θέματα όπως το μεταναστευτικό, η παιδεία, η υγεία και άλλα ‘soft politics’ σε αρκετές περιπτώσεις, οι ακραίες θέσεις του συγκεκριμένου χώρου μπορούν να προωθηθούν αμεσότερα και να έχουν μεγαλύτερη απήχηση, εάν προέρχονται από βαμμένα χείλη και μακιγιαρισμένα μάτια τοποθετημένα σε μια θηλυκή φιγούρα. Ίσως, θέλουν να προβάλουν ως ζωντανό αντεπιχείρημα σε κατηγορίες για διακριτική συμπεριφορά, την παροχή «ίσων ευκαιριών» ανάμεσα στους άντρες και γυναίκες στελέχη τους, ώστε να αποκτήσουν πειστικότητα, αλλά και πειθώ μέσα από την κλασσική συνταγή της χειριστικότητας. Ίσως η συγκεκαλυμένη βία τους να διεισδύει ευκολότερα, αν φορά ταγιέρ πάνω από γυναικείες καμπύλες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα των πιο πάνω πιθανοτήτων, η πρόσφατη πρόταση της Γιούλια Σαμάλοβ Μπέρκοβιτς για φυλάκιση όλων των ακτιβιστών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μεταφορά τους σε στρατόπεδα. Ή ο χαρακτηρισμός των μεταναστών ως «καρκίνος» - παρόλο που και η ίδια γεννημένη στη Σοβιετική Ένωση, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μετανάστρια άρα «καρκίνος» από τους Μισραχί (Εβραίοι αραβικής καταγωγής) Ισραηλίτες.

Όσο σαρκαστικό και αν φανεί, η Κύπρος δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση – αν και σε άλλες περιπτώσεις η ‘μόδα’ καταφθάνει με κάποια χρονική καθυστέρηση. Σε αυτή την περίπτωση, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ήδη κατεύθασε με... τακκουνάκι και «δασκαλίστικη» τσαντούλα, ανακοινώνοντας υποψηφιότητα για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές, φέρουσα το ‘καρμικό’ όνομα Μακαρία, έχοντας υπηρετήσει την εθνική φρουρά σαν μόνιμος λοχίας και διαθέτοντας, στη ρητορικη της εστω, πίσω της για υποστήριξη «ένα κίνημα αγανακτισμένων» με ορισμένους από αυτούς να φοράνε μαύρες μπλούζες και έχουν ανασηκωμένο το ένα χέρι για να ορκιστούν.

Η ακροδεξιά του ό,ποιου φύλου, δεν κάνει διακρίσεις στο ‘χαστούκισμα’, στο λιντσάρισμα, στους διωγμούς, στις φυλακίσεις, στο ‘φάγωμα’ του ό,ποιοδήποτε θα μπορεί να ... ‘εξαλειφθεί’, ώστε να υπερισχύσει και να επικυριαρχίσει με ‘καθαρότητα’ εθνική, κοινωνική και οικονομική, προφανώς. Όσο κραγιόν και όσο σέξυ γόβες κι’ αν φορέσει. Και φυσικά, όπως είχε παρατηρήσει και ο Β. Ράιχ, χρειάζεται και μια ανάλυση του βάθους, των απωθημένων και των αναστολών που προκαλούν την φασιστική νεύρωση. Και η χιουμοριστική αντίσταση [που έχει και αυτή τον ιστορικό της ρόλο μπροστά στο εθνο-ρατσιστικό κιτς] θα πρέπει να αντλήσει από την ψυχαναλυτική απομυθοποίηση αυτών των νευρώσεων…Έχει και το γέλιο τη ανατρεπτικοτητα του..

Τζιαι το τραούδιν το ταιρκαστόν:

http://www.youtube.com/watch?v=rtdz4e7SDVk

Γόβα στιλέτο
Στο γκέτο που είπα ζωή μου
ζητώ την τροφή μου
βόλτα θηριου
αχόρταγου κι άνευ ορίου
στον τρόμο του βίου

κλείνω κι αφήνω
σημάδι αιχμηρό στο χάλι μου
μιλάω στο σκυλί μου
πάνω τους μπέμπα
θα κλάψει η πλέμπα και φέτο
με γόβα στιλέτο

Γόβα στιλέτο
μπαλέτο οι φόβοι τα φίδια
στα σάπια σανίδια
βόλτα στη φρίκη
μπροστά σου το καθε σκουλήκι να θέλει τα ίδια

Κλείνω και πίνω
τεκίλα κι αλάτι ζωή μου
στο μαύρο παλάτι
πάνω τους μάγκα
θα πέσουνε φράγκα και φέτο
με γόβα στιλέτο

φοβάμαι μονάχα μια μέρα πως θα ‘ναι αργά

Γόβα του γάμου
μεγάλο έγκλημά μου
στιλέτο εγώ στην καρδιά μου
βόλτα δικιά μου
σουγιάς στα κλειδιά μου
παλιά σκοτεινή μυρωδιά μου

κλείνω και δίνω
φιλιά δολοφόνου του πόνου το χτύπημα στρέτο
πάνω στο στρώμα θα γινουμε λιώμα και φέτο με γόβα στιλέτο

φοβάμαι μονάχα μια μέρα πως θα ‘ναι αργά

Γοβα στιλέτο
στο γκέτο που είπα ζωή μου ζητώ την τροφή μου
βόλτα θηρίου αχόρταγου κι άνευ ορίου στον τρόμο του βίου

κλείνω κι αφήνω
σημάδια αιχμηρό στο χάλι μου μιλάω στο φιλί μου
πάνω τους γάτα
στα νύχια περπάτα ψυχή μου και φέτο
με γόβα στιλέτο