Σελίδες

Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

Η ιδεολογία του ακραίου κέντρου

 του Αντώνη Χατζηκυριάκου στο Cyprus News

monochrom-neoliberalism grΟ Τάρικ Αλί, ένας Εγγλέζο-Πακιστανός αριστερός διανοούμενος, έγραψεν πριν κανέναν χρόνον για την επικυριαρχίαν του ακραίου κέντρου:

« Οι παγωμένοι σιειμόνες της περιόδου του Ρίγκαν τζιαι του Μπους εν ελείψαν με τον Κλίντον τζιαι τον Ομπάμα: κούφκιοι άντρες που κυβερνούν έναν κούφκιον σύστημαν, όπου τα ριάλλια κυριαρχούν παντού τζιαι το καταταλαιπωρημένον κράτος χρησιμοποιείται μόνον για να διατηρά το χρηματοπιστωτικόν στάτους κβο τζιαι να χρηματοδοτά τους πολέμους του 21ου αιώνα [...] Η άκρα δεξιά εν μιτσιά. Η άκρα αριστερά όσον τζιαι υπάρχει. Εν το ακραίον κέντρον που κυριαρχεί στην πολιτικήν τζιαι οικονομικήν ζωήν.» Δέτε το αρχικόν κείμενον τζιαι μιαν συνέντευξην του Αλί. Για το ακραίον κέντρον στην Ελλάδαν της κρίσης τζιαι του μνημονίου έκαμεν μιαν ωραίαν ανάλυσην ο Άκης ο Γαβριηλίδης, τζιαι ο Αντώνης Λιάκος.
Ως ακραίον κέντρον ο Αλί περιγράφει την κατάστασην μετά το περίφημον τέλος των ιδεολογιών, όπου Μπλερ, Κλίντον τζιαι διάφοροι άλλοι σοσιαλοδημοκράτες που εμπορούσαν να αντιληφθούν τες ανάγκες της ελεύθερης αγοράς ολοκληρώσαν το νεοφιλελεύθερον όνειρον της Θάτσιερ τζιαι του Ρίγκαν χώννοντας το κάτω που έναν σεντόνιν με αθρώπινον πρόσωπον. Ο περιλάλητος «τρίτος δρόμος» του Γκίντενς.
Άμαν μιλώ για ακραίον κέντρον στην Κύπρον δεν μιλώ για το ΔΗΚΟ. Να το ξεκαθαρίσουμεν τουτον, τζιαι εννα δείτε πιο κάτω γιατί. Ο όρος ακραίον κέντρο περιγράφει τους τύπους που λλίον πολλά λαλούν μας ότι εν υπεράνω ιδεολογιών. Παίζουν το πραγματιστές, ορθολογιστές, εκσυγχρονιστές, μετριοπαθείς, αννοιχτόμυαλοι τζιαι ενάντια στη βία των «δύο άκρων». Καππαρώννουν λοιπόν ωραίες λέξεις τζιαι εύηχες, τζιαι λαλούν ότι εν πάνω που ιδεολογίες. Αλλά επειδή άλλον το τι λαλούμεν τζιαι άλλον το τι κάμνουμεν, η ιδεολογία τους εν πολλά συγκεκριμένη.
Μιλώ για την προοδευτικήν δεξιάν, τους πολιτικούς της, τη διανόησην της, τζιαι τες εφημερίδες της (Πολίτης, Αλήθεια, Καθημερινή). Μιλώ για τους απολογητές του νεοφιλελεύθερισμού, οι οποίοι στο όνομαν του «εν έχουμεν άλλην επιλογήν» (βλέπε το “there is no alternative” της Θάτσιερ), λαλούν μας μέραν-νύχταν ότι ο λόγος της κρίσης εν το σπάταλον τζιαι μεγάλον κράτος.
Σαν απολογητής του νεοφιλελευθερισμού, το ακραίον κέντρον πρέπει να νομιμοποιεί τα χαρακτηριστικά που διεκδικεί, τουλάχιστον σε σχέσην με το τι λαλεί. Είπαμεν: προοδευτισμός, πραγματισμός, ορθολογισμός, εκσυγχρονισμός, μετριοπάθεια. Διεκδικώντας την αποκλειστικότηταν τζιαι το μονοπώλιον τούντων όρων, θεωρούν αυτομάτως ότι όποιος τους κάμνει κριτικήν εν συντηρητικός, ονειροπόλος, λαϊκιστής, παράλογος, κολλημένος στο παρελθόν τζιαι ακραίος. Α, εξίχασα ότι άμαν μιλήσεις για το καπιταλιστικόν σύστημα είσαι συνομωσιολόγος τζιαι παρωχημένος μαρξιστής.
Ας κάτσουμεν κάτω όμως να δώκουμεν περιεχόμενον στα χαρακτηριστικά που διεκδικούν για τους εαυτούς τους τζιαι να μιλήσουμεν για το τι σημαίνουν τούτοι οι όροι. Είδαμεν π.χ. τον εκσυγχρονισμόν του Μπλερ ή του Σημίτη τζιαι τον ορθολογισμόν του οικονομικού τους συστήματος. Η διαφθορά του ήταν απλά πιο εκλεπτυσμένη. Το κράτος έννεν σπάταλον άμαν σιωνώννει εκαταμμύρια τζιαι εκατομμύρια στες τράπεζες για να μας περιπαίζουν ούλλους που γυρόν, διότι εμείς οι πληβείοι εν καταλάβουμεν που οικονομικά. Ούτε ενναν σπάταλον άμαν κάμουμεν 7 υφυπουργεία για να μπορέσουμεν να τάξουμεν σε ούλλους. Τζιαι οικονομικός ορθολογισμός είναι να πουλάς κερδοφόρες δημόσιες εταιρίες σε τιμές ευκαιρίας (τζιαι παράλληλα να έχουμεν να τρώμεν που τες προμήθειες).
Επειδή λοιπόν ο εκσυγχρονισμός τους εν κενός περιεχομένου τζιαι εξυπηρετεί τες παραδοσιακές σχέσεις εξουσίας με μιαν επίφασην σύγχρονου λόγου, οι φιλελεύθεροι δεξιοί χρειάζουνται τζιαι μιαν προοδευτικήν νομιμοποίησην για να μπορέσουν να διαφοροποιηθούν που την άσιλα δεξιάν. Προσπαθούν να κερδίσουν περγαμηνές προοδευτισμού με εύκολες κριτικές των πιο αντιδραστικών χαρακτηριστικών του φυσικού τους χώρου, δηλαδή της δεξιάς. Κάμουν, π.χ. κριτικήν του εθνικισμού, μιλούν για το φύλον τζιαι τα δικαιώματα των ΛΟΑΔ, υπερασπίζουνται την πολυπολιτισμικόταν τζιαι αντιτάσσουνται στην εκκλησιάν. Ο λόγος τούτος εν σημαντικός, αλλά εν μισοδότζιν τζιαι στην ουσία λειτουργεί σαν βιτρίνα. Στην τελικήν, το να συγκρούεσαι με τον Ττόμη, το Συλλουρούδιν ή τον Θεμιστοκλέους εν εύκολον πράμαν, γιατί οι ίδιοι εν έτσι όπως ένει. Επιπλέον, στην απουσίαν πραγματικά ριζοσπαστικής πολιτικής που την αριστεράν, οι φιλευλεύθεροι δεξιοί φαίνουνται avant-garde.
Ο λόγος που εκφέρουν όμως εν εμπεριέχει ρηξικέλευθες πολιτικές – απλά δουλεύκουμεν μέσα που το σύστημαν χωρίς να το αμφισβητούμεν στην δομήν του. Δουλεύκουμεν με τα μιτσιά, κάμνουμεν συμβιβασμούς ποτζιει ποδά που καταντούν μυλλοσφοντζίσματα, τζιαι στρογγυλοποιούμεν τες ωραίες μας αρχές για να γινούν εφαρμόσιμες στο όνομαν ενός κενού περιεχομένου πραγματισμού. Τούτου του τύπου ο πραγματισμός όμως ενισχύει, εμπεδώνει τζιαι νομιμοποιεί το στάτους κβο, το οποίον ούτε θέλει να το αλλάξει, ούτε να το ανατρέψει, αλλά να το εκσυγχρονίσει.
Μια άλλη σημαντική παράμετρος εν ότι η φιλελεύθερη δεξιά εκφέρει το λόγον της σε μιαν συγκυρίαν όπου μπορεί να το κάμει. Δηλαδή τωρά παίρνει τους. Τον τζιαιρόν που η φιλελεύθερη δεξιά ήταν εγκλωβισμένη μες τον Συναγερμόν των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, τούτοι ούλλοι εν εφκάλλαν κίχι. Τούτη ακριβώς εν η απουσία της άκρας δεξιάς που λαλεί ο Αλί, δηλαδή το ότι εν καθορίζει πιόν τη χάραξη πολιτικής μέσα που τον έλεγχον ενός μέιντστριμ κόμματος εξουσίας. Τωρά η συγκυρία εν άλλη, τζιαι οι φιλελεύθεροι δεξιοί μπορούν να υπάρχουν τζιαι να εκφέρουν λόγον, νομιμοποιώντας έτσι τη νεοφιλεύθερην οικονομικήν ατζιένταν τους.
Τέλος, ένας άλλος τρόπος με τον οποίο το ακραίον κέντρον νομιμοποιεί την ύπαρξην του είναι μιλώντας για τον μπαμπούλαν των «δύο άκρων». Προσπαθούν δηλαδή να εξισώσουν την αριστεράν με την άκραν δεξιάν. Τούτον όμως εν έναν πολλά απλοϊκόν τζιαι εύκολον τρικ διεκδίκησης μετριοπάθειας. Ο πρώτος που έκαμεν στην Κύπρον τούτην την ταύτισην ήταν ο Λιλλήκκας, εξισώννοντας τους ΕΛΑΜίτες με τους υποστηρικτές της λύσης, με αφορμήν κάτι μικροεπεισόδια στη Λήδρας το 2006. Δεύτερον, οι αντιφάσεις της ρητορικής «ενάντια στην πόλωση» εφανήκαν ξεκάθαρα πέρσι με το Μαρίν, όταν οι φιλελεύθεροι εθκιαλέξαν ξεκάθαρα το έναν άκρον τζιαι επήαν να φωνάξουν ενάντια στον «γιόν της πλύστρας», εκφέροντας έναν ξεκάθαρα ταξικό λόγο. Υπενθυμίζω ότι η πρώτη χρήση του όρου «αγανακτισμένοι» ήταν σε μιαν διαδήλωση έξω που το προεδρικό των αποφοίτων τζιαι γονιών μαθητών του English School κανέναν μήνα πριν το Μαρί, όπου η μεγαλοαστική Λευκωσία επήεν τζιαι εφάκκαν κασσαρόλλες παντώς τζιαι ήταν στην Αργεντινή, διαμαρτυρόμενη για την κατάντια του Eton της Κύπρου (ιμιης).
Ο προοδευτισμός της φιλελεύθερης δεξιάς εν υπάρχει ποττέ ανεξάρτητα που τη νεοφιλελεύθερην οικονομικήν ιδεολογίαν, αλλά εν τζιαμαί μόνον για να τη νομιμοποιεί τζιαι να την εκσυγχρονίζει. Όταν τίθεται δίλημμαν επιλογής μεταξύ της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής τζιαι των προοδευτικών θεμάτων που είπαμεν πιο πάνω (π.χ. κριτική στον εθνικισμόν, φύλον, ΛΟΑΔ ή πολυπολιτισμικότητα), η επιλογή εν ξεκάθαρη, ειδικά μέσα σε συνθήκες κρίσης, όπου ο καθένας πάει στα ένστικτα του. Γιατί τα επιδόματα σε μονογεϊκές οικογένειες π.χ., εν όσον ζήτημαν φύλου όσον τζιαι οικονομικόν. Σκέφτου να’σαι άνεργη γεναίκα μετανάστης με κοπελλούιν. Πληροίς ούλλα τα κριτήρια ευαισθησίας των φιλελεύθερων δεξιών. Πλην όμως, its the economy, stupid... Τζιαι εννα’σαι η πρώτη ποννα πάει σόττον που τον εξορθολογισμόν της οικονομίας.

13 σχόλια:

Woofis είπε...

Ας πούμεν ότι έσιεις δίκαιον τζιαι οι "φιλελεύθεροι δεξιοί" εν έτσι όπως τους περιγράφεις, αν τζιαι ππέφτεις στην ίδιαν παγίδαν της ισοπέδωσης για την οποίαν τους κατηγορείς ότι κάμνουν με τους ακροδεξιούς τζιαι τους (ακρο)αριστερούς.
Εν λύση να τους μέμφεσαι, να τους χαρακτηρίζεις τζιαι να βλέπεις μόνον αλλότρια συμφέροντα στη συμπεριφοράν τους ή πρέπει να τους "βοηθήσεις" να παν αριστερόττερα; Μάλλον γουστάρετε εσείς οι αριστεροί το πρώτον. Κανένας εν θα σας "φάει" την πρωτοκαθεδρίαν στον "ανθρωπισμόν".
Κάμνετε όπως κάτι φονταμελιστές άθεους που μόλις έρτει κανένας φοϊτσιασμένος θρησκευόμενος να τους ρωτήσει θκιό πράματα φκάλλουν τον βλάκαν τζια κολλημένον, αλλά μετά διερωτούνται γιατί πάει τζιαι χώννεται ΄μέσα στη βίβλον του.
Στο κάτω κάτω αν θα γίνει κάποιος "αριστερο-αναρχικός" που "ακρο-δεξιο-φιλελεύθερος" εν προσωπική διαδρομή (όπως τζιαι το να γίνει άθεος).
Με έτσι αντιδράσεις της αριστεράς (να βαφτίζει πιο ακραίους των ακραίων τους μετριοπαθείς) εν μου κάμνει εντύπωσην πως εκαταφέραν οι πλειοψηφούντες κομμουνιστές τζιαι σοσιαλδημοκράτες της Γερμανίας να αναδείξουν έναν Χίτλερ καγκελλάριον (επειδή αντί να ενωθούν σε πλειοψηφίαν εμαλλώνναν μεταξύ τους για το ποιος εν ο πιο "ορθόδοξος").

Αντζιελοσιασμένη Μάγισσα είπε...

Ταπαγούφη, σιερετώ σε

Καταρχήν να διευκρινήσω ότι το άρθρον εν του Αντώνη Χατζιηκυριάκου τζιαι όϊ δικό μου για να μεν οικειοποιηθώ τζιαι τη δουλειάν κάποιου άλλου αθρώπου, ιδιαίτερα κάποιου νούσιμου που γράφει κατ' εμέν τζιαι πολλά καλά τζιαι έξυπνα τζιαι πληροφορημένα.

Εξήγα μου όμως νάκκον την παγίδαν γιατί όπως τα γράφεις έχω την εντύπωσην ότι ππέφτεις τζιαι σου στην ίδιαν παγίδαν για την οποίαν με κατηγορείς τζιαι μεν τζιαι ούλλους τους αριστερούς τους οποίους εν θεωρώ ότι εκπροσωπώ.

Εν θα συμφωνήσω ούτε στο "μέμφομαι" ούτε στην "πρωτοκαθεδρίαν του ανθρωπισμού". Ότι μπορεί τέθκοια κρούσματα να παρουσιάζουνται, νναι, τζιαμέ που το παίρνεις όμως τζιαι τραβάς το μέχρι το σημείον ανάδειξης του Χίτλερ, βρίσκω το νάκκον ακραίον τζιαι υπονοεί μεγάλη χειριστικότηταν που αν υπήρχεν τα πράματα ήταν νά' ταν πολλά διαφορετικά.

Εννά συμφωνήσω πάρα πολλά όσον αφορά στες "προσωπικές διαδρομές" τζιαι δαμέ να σου αναγνωρίσω την προσπάθειαν που φαίνεται να κάμνεις τζιαι συ για τη δική σου. Εντελώς φιλικά τωρά τζιαι στα πλαίσιά του τούτου, φαίνεσται μου παντές τζιαι εμπήκες σε mode άμυνας (έν μιλώ για το σχόλιο σου δαμέ μόνον, αλλά τζιαι στο Φουλλληηη τζιαι στο νέο) τζιαι εν καταλαβαίνω το λόγο, ούτε σου ζητώ εξηγήσεις. Μπορεί να εν η αυτόματη ενεργοποίηση της άμυνας προστασίας του πόθθεν εξεκίνησες - ένει ξέρω εν καθαρή υπόθεση που τζιείνα που παρατηρώ.

Εν θεωρώ τον εαυτό μου σε θέση να 'βοηθήσω' κανέναν να πάει αριστερόττερα όπως λαλείς, απλούστατα γιατί ακριβώς συμφωνώ ότι εν προσωπική διαδρομή που έσει να κάμει με την βιοθεωρίαν τζιαι τες αξίες τζιαι αρχές κάποιου ατόμου - Ποιά είμαι γιω να πω στο οποιοδήποτε πλάσμαν ήντα αρχές τζι΄αξίες να έσιει, ιδιαίτερα αφού εν που δαμέ που εξεκίνησα τζιαι δαμέ καταλήγω; Εσύ όμως που φαίνεσαι να είσιες μιαν πορείαν αριστερόττερα που τζιαμέ που ήσουν, θεωρώ ότι μπορείς να συμβάλεις πιο δυναμικά σε τούτον αν' νναιν κάτι που πιστεύκεις ότι αξίζει τον κόπο γιατί έσιεις το βίωμαν της πορείας με το μέρος σου.

Ο Αντώνης δαμέ μιλά πολλά συγκεκριμένα τζιαι κατά την άποψή μου στοιχειοθετημένα. Ξεκίνα που το "εν έχουμεν άλλην επιλογήν" τζιαι το ότι εν σπάταλον το κράτος: Ο Χριστόφκιας εν τζιαι ήταν τζιαι στην Ισλανδίαν, τζιαι στην Ιρλανδίαν τζιαι στην Ελλάδαν, Ισπανία, Πορτογαλλίαν, Ιταλίαν τζιαι πάμεν. Άτε τζιαι το Κυπριακόν κράτος εν σπάταλον, εν ούλλοι τζι' οι πιο πάνω; Αν' νναιν το θέμαν του δημόσιου τομέα σε σχέση με τον πληθυσμόν (αν αθθυμούμαι καλά) λαλεί κάποια πράματα τζιαι έναν ππάϊπερ του Κέντρου Μελέτης Μικρών Κρατών (κάτι έτσι) στην Ισλανδίαν - άσε να το έβρω τζιαι να γράψω την αναφοράν γιατί εν αθθυμούμαι καλά τωρά.

Αν εκατάλαβα καλά το σχόλιό σου, εν σαν'να τζιαι επιβεβαιώννεις τα επιχειρήματα του Αντώνη ότι "όποιος τους κάμνει κριτικήν εν συντηρητικός, ονειροπόλος, λαϊκιστής, παράλογος, κολλημένος σοτ παρελθόν τζιαι ακραίος" - τζιείνα ακριβώς που απορρίπτεις. Εννά σου προτείνω να το δεις ξανά - τζιαι στο κάτω κάτω δαμέ είμαστιν

Anef_Oriwn είπε...

Το πιο κάτω ποίημα του Καβάφη το αφιερώνω εξαιρετικά στον συμπαθέστατο κατά τ’ άλλα Woofis, ο οποίος παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες του για απεξάρτηση του από το δεξιό παρελθόν του, τις κριτικές και επικρίσεις του για τον συντηρητικό, εθνικιστικό, αναχρονιστικό και ρατσιστικό λόγο πολλών “συναγερμικών” στελεχών και την ενίοτε φιλελεύθερη και αριστερίζουσα σκέψη του, δεν μπορεί να αποβάλει τα φιλο-συναγερμικά και φιλο-Αναστασιαδικά συναισθήματα του με αποτέλεσμα να παέννει τελικά πακέτο με την υπόλοιπη δεξιά συνοπαρτζιάν!

“Η Πόλις
Είπες• «Θα πάγω σ’ άλλη γή, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα,
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή•
κ’ είν’ η καρδιά μου -- σαν νεκρός -- θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμό αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς•
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -μη ελπίζεις-
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γή την χάλασες.


Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1910)

Woofis είπε...

Ευχαριστώ το φίλτατον Άνευ για την αφιέρωση αν τζιαι θα εμπορούσες να θκιαλέξεις κάτι πιο αισιόδοξον φίλε (εγέλασα πάντως με το εύστοχον του πειράγματος). Μπαϊ δε γουεϊ, κατ' εμέναν, ένας καλός "αριστερός" δεν θα είσιεν πρόβλημαν να "υποστηρίξει" έναν ιδεολογικά αντίθετον του αν εθεωρούσεν ότι "έσιει δίκαιον σε κάτι" ή "μπορεί να κάμει μιαν δουλειάν καλλίττερα που άλλους" (αναφέρουμαι στον Αναστασιάδη φυσικά). Έννεν για τούτον που υποστηρίξετε τον Τάσσον εξάλλου;
"Κι εσύ κεντάς τις ενοχές....Μάγισσα, μάγισσα μου" που λαλεί τζι'ο Χατζιηγιάννης.
Κατ' ακρίβειαν mon cherie το mode που εμπήκα έννεν άμυνα αλλά επίθεση χαρκούμαι. Με τον Άνευ ήταν επειδή για λλόου του "δεξιά" τζιαι αντίστοιχη κριτική σημαίνει μιαν λέξην: ΔΗΣΥ (τους άλλους ξηάννει τους συστηματικά τζιαι μετά φωνάζει για "αντιακελικά μένη"). Με τον Στέλιον επειδή επιμένει να μου φκάλλει τον Μακάριον κούππαν άπαννην επειδή "εμετανόησεν" (ημίσιη).
Η ανάρτηση σου επροκάλεσεν μου ενόχλησην του τύπου που μου προκαλούν κάποιοι γνωστοί μου άθεοι που "θέλουν" να φέρουν "στο φως" τους θεϊστές αλλά μόλις κάμει κανένας το βήμαν, περιπαίζουν τον, υποπτεύκουνται τον, θεωρούν τον βλάκαν (όπως επιμένω, υποβάλλει το άρθρον του διακριτικού κατά τα άλλα Αντώνη). Βέβαια εν έγραψες εσύ το κείμενον αλλά ανάρτησες το άρα υιοθετείς το, όπως φαίνεται εξάλλου τζιαι στην απάντηση σου.
Η κριτική μου στην ανάρτηση σου, αν τζιαι δεν φαίνεται, ΔΕΝ είναι σαν απολογητής των "φιλελευθέρων", εξάλλου πιθανότατα εν εντάσσουμαι ιδεολογικά σε τούτον τον χώρον (μάλλον ετραππήδησα που τα "ακροδεξιά" στα "αναρχο-κομμουνιστικά, στη θεωρίαν πάντα). Είναι σαν άτομον που εν ανέχεται τον φαρισσαϊσμόν. Έτσι εκλαμβάννω εγώ την στάσην του "δίκαιου υιού"/ κομμουνιστή/ αριστερού (you name it) στην έστω μερικήν "προοδευτικότηταν" αθρώπων που εν εκτός του ιδεολογικού του χώρου. Εξάλλου μπορεί κάλλιστα κάποιος να ενστερνίζεται μερικώς κομμουνιστικά ιδεώδη (όπως η πλήρης κοσμικότητα του κράτους) αλλά να μεν πιστεύκει/ συμφωνεί στο τι προτείνει στο πεδίον της οικονομίας. Τούτον εν σημαίνει ότι αυτόματα εννά στραφεί πίσω στην "ακολασίαν" ("πέταξε την πτωχήν μετανάστριαν τζιαι το κοπελλούϊν της στο δρόμον γιατί εν φκαίννουν τα ριάλια") λόγω "κρίσης" όπως διατείνεται ο Αντώνης. Οξά ο κομουνιστής/ αριστερός "εν έσιει ένστικτα να πάει" τζιαι έσιει ο "φιλελεύθερος"; Επίσης εγώ στο σχόλιον μου ΔΕΝ εχρησιμοποίησα οποιονδήποτε που τους χαρακτηρισμούς που θεωρεί ο Αντώνης αναμενόμενους που τους "φιλελεύθερους δεξιούς". Άρα εν επιβεβαίωσα το σχετικόν του επιχείρημαν. Απλά εκδήλωσα την ενόχληση μου για τον - όπως τον εκλαμβάνω εγώ - φαρισσαϊσμόν του άρθρου του. Οι φιλελεύθεροι μπορεί να ΜΕΝ είναι κομμουνιστές, αλλά εν πιο κοντά στους κομμουνιστές που τους ακροδεξιούς. Όπως τζιαι οι σοσιαλδημοκράτες. Άρθρα όπως του Αντώνη θεωρώ τα φυτιλιές εναντίον τους που περιχαρακώνουν τους αντί να τους φέρουν πιο "αριστερά" (όπως οι άθεοι που μειώννουν τους μερικώς "πεφωτισμένους" θεϊστές"). Ελπίζω να ήμουν σαφής τζιαι σόρρυ για το κατεβατόν.

Anef_Oriwn είπε...

Με το συμπάθκειον ρε παρέα Woofis, αλλά οι τοποθετήσεις ΣΟΥ στο πιο πάνω σχόλιο ΣΟΥ προς την Blogοδεσπότισσα Μά(γ)ισσα, θυμίζουν μου τις κουβέντες/ατάκες «είμαι λλίον παντρεμένος, είμαι ολίγον έγκυος», «εν νάκκον ππούshτης» [sorry, αγαπητοί ΛΟΑΔ-ιανοί]… Τι πάει να πει «ετραππήδησα που τα “ακροδεξιά” στα “αναρχο-κομμουνιστικά”» [όπως δηλώνεις, τουλάχιστον «στη θεωρίαν»], αλλά να παέννεις φουτζιέκκιν να ψηφίσεις τζιαι τον Αναστασιάδη για Πρόεδρο… Μα περιπαίζεις μας; Αν ίσχυε αυτό που λες, το λιγότερο που θα έκανες , θα ήταν είτε να απέχεις από τις εκλογές, είτε να ρίξεις λευκό! Μάλλον, το μυαλό ΣΟΥ θα τελεί εν πλήρη συγχύσει, ενώ ΕΣΥ ο ίδιος ΔΕΝ μπορείς να ξεκολλήσεις [τουλάχιστον συναισθητικά] από την “πόλιν” ΣΟΥ, όπου αναγιώθηκες [την παράταξη και τον κόσμο της Δεξιάς]… Μήπως όμως πρόσκεισαι σε λάθος κομματικό χώρο – τον ΔΗΣΥ;

Πως γίνεται λοιπόν, από τη μια να δέχεσαι τον Αναστασιάδη ως τον «Μέγα Ηγέτη» που είναι ικανός να οδηγήσει την Κύπρο νηνεμία, γιατί τούτος «άλλαξεν» τζι’ έκαμεν σημαντικά βήματα προόδου το 2004 [ξεκίνησε από δικηγόρος των ΕΟΚΑΒητατζιήδων τρομοκρατών, ακολούθως πρωτοστάτησε ως Πρόεδρος της ΝΕΔΗΣΥ στην εδραίωση του εθνικισμού στην Κύπρο – απείλησε και την κα Τσουγιοπούλου, προσωρινή πρύτανη του Πανεπιστημίου Κύπρου, κουνώντας της μάλιστα και το δάκτυλο του ότι θα της «αφαιρέσει την τήβεννο» - για να καταλήξει υπέρ του ΝΑΙ το 2004], κι από την άλλη να μην δέχεσαι ότι το αυτό μπορεί να ισχύει και για τον Μακάριο και για τον Τάσσο Παπαδόπουλο; Εμμέσως υποβάλλεις μεν ότι η ιστορία δεν είναι ευθεία γραμμή, αλλά στο τέλος λειτουργείς μονόπλευρα και μονοκόμματα…

Ο [αστικός] πολιτικός πλουραλισμός αποτελεί μια εδραιωμένη εδώ και χρόνια πραγματικότητα στην κυπριακή πολιτική ζωή, την οποία το ΑΚΕΛ [καλώς ή κακώς] σέβεται πλήρως κι απόλυτα. [Και βάζω και το «κακώς» στον λόγο μου, γιατί συχνά πυκνά θα ‘πρεπε να αμφισβητούμε του αστικοδημοκρατικούς θεσμούς, καθώς τούτοι δεν αποτελούν πανάκεια]…
Η πολιτική των συμμαχιών με «όμορες» ή/και «πατριωτικές δημοκρατικές δυνάμεις» [που το ΑΚΕΛ ακλουθεί από την ίδρυση του], αποτελεί μέρος της τακτικής του για επίτευξη των στρατηγικών του στόχων. Δεν δίστασε μάλιστα να συνεργαστεί [σε προεδρικές εκλογές] και με αστούς φιλελεύθερους πολιτικούς, όταν το έκρινε σωστό [Ιωάννης Κληρίδης, Βασιλείου]. Με τον “Συναγερμό” όμως, ως κόμμα και τον Αναστασιάδη ως τον ηγέτη του, αυτό δεν μπορεί να γίνει! Ο ΔΗΣΥ ΔΕΝ είναι αστικό φιλελεύθερο κόμμα, αλλά νεοφιλελεύθερο με ακροδεξιές καταβολές, εξαρτήσεις και δεσμεύσεις. [Όπως ρητορικά σε ρώτησα και πιο πάνω, θα ξανα-διερωτηθώ αν βρίσκεσαι σε λάθος πολιτικό χώρο. Και δεν υποβάλλω ότι θα ‘πρεπε να ‘σαι στο ΑΚΕΛ. Προφανώς ο εκλογικός μας χάρτης θέλει/απαιτεί ανακατατάξεις και αναδιαμορφώσεις! Κι ως φαίνεται ο κλήρος πέφτει πάνω σ’ ΕΣΑΣ τους φιλελεύθερους]…
Ο μόνος που απέμεινε σήμερα να εκφράζει τον αστικό φιλελευθερισμό [αλλά μόνος του] είναι ο πρώην Γενικός Εισαγγελέας και πρώην στέλεχος του ΔΗΣΥ, Αλέκος Μαρκίδης. Όλοι οι άλλοι έχουν/έχετε ενσωματωθεί ή απορροφηθεί από τον ΔΗΣΥ! Κάποιες στιγμές μάλιστα γίνεστε και οι βασιλικότεροι απολογητές της όποια πολιτικής τού κόμματος αυτού…

Για την κριτική μου στο ΔΗΚΟ δες στο link που παραθέτω πιο κάτω, ένα σχετικό παλαιότερο κείμενο μου [του 2009!]: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/03/112009.html

Woofis είπε...

Άν φίλε μου Άνευ εσύ ως κομμουνιστής μπορείς να "κάμεις την καρκιάν σου πέτραν" τζιαι να ψηφίσεις "δεξιόττερα" (π.χ. Βασιλείου), γιατί να μεν μπορώ τζιαι γω (αν τζιαι ο Αναστασιάδης έννεν ακραίος δεξιός, ότι τζιαι να του σούρνετε). Όπως θα έπρεπεν να είσιες καταλάβει, διώ του ευκαιρίαν λόγω της υπέρβασης του το 2004, ασκώντας του παράλληλα δριμείαν κριτικήν για τες ατασθαλίες του που τότε. Άρα το περί "μέγα ηγέτη" ποττέ εν το εδιατύπωσα (όπως πολλοί φίλτατοι αριστεροί μπλόγκερς προσπαθούν να μας παρουσιάσουν τον πρόεδρον). Απλά για μέναν εν ο πιο κατάλληλος τούτην την στιγμήν, ειδικά για το κυπριακόν που με κρούζει παραπάνω που ούλλα. Γνώμη μου. Αν μεν ρέξει στον 2ο γύρον προτιμώ Μαλάν. Χωρίς "αντιακελικά σύνδρομα".
Είπαμεν "στη θεωρία" τα περί αναρχίας. Όταν γίνει στην "πράξην" (αν γίνει) μπορεί να μελετήσω το δρόμον που επερίγραψες (αποχή που τα "αστικά " δρώμενα). Ακόμα τζιαι τότε δεν θα απέχω που την "πολιτικήν κατάστασην" ούτε θα υποστηρίξω ποττέ την βίαν οποιασδήποτε μορφής όπως κάμνουν ορισμένοι.
Εσύ τζιαι ο Στέλιος έσιετε φαίνεται mental blog στο θέμαν "Μακάριος". Πότε είπα εγώ αδερφέ ότι "εν εδικαιούτουν να αλλάξει"; Εγώ επανειλημμένα εκατέδειξα ορισμένα καταστροφικά του λάθη (όπως το ότι έφκαλεν το Γρίβαν που βρίζετε ούλλοι που την αφάνειαν τζιαι έφερεν τον κάτω) τζιαι είπα ότι αν θα απορρίπτετε μετά βδελυγμίας την μετά μνημοσύνων τζιαι άλλων παρωχημένων εκδηλώσεων εξύμνησην του Γρίβα, αλλά παράλληλα επιθυμείτε την ομόνοιαν (οϊ την ομαδάκκαν), καλόν θα ήταν να παραιτηθείτε τζιαι που τες αντίστοιχες ετεροχρονισμένες αποδώσεις τιμής στον εθνάρχην. Ώσπου εν το κάμνετε, συνεισφέρετε τζιαι σεις στην διχόνοιαν. Δικαιούσαι να διαφωνείς με μιαν τέθκοιαν σκέψην αλλά καλόν θα ήταν να σταματήσεις να βάλλεις πράματα στο στόμαν μου που δεν είπα.
Για τον δε Τάσσον, εφάνηκεν πολλά η "αλλαγή" του κατά τη θητείαν του, τζιαι ειδικά μετά το δημοψήφισμαν με την "περιρρέουσαν" ατμόσφαιραν τζιαι την νενεκολογίαν. Αν ο Μακάριος "εμετανόησεν/ άλλαξεν" (ενώ ως το '71 έφκαλλεν λόγους στη Γιαλόύσαν περί ενώσεως) που είδες την αλλαγήν στον Τάσσον που πρέπει εγώ να αναγνωρίσω τζιαι να δικαιολογήσω την στάσην σας ως παράταξη στην υποστήριξην του; Προδότες σας εβάφτιζεν το '55-'59, προδότες μας εβάφτιζεν το 2004 επειδή επήαμεν κόντρα στην ιδεολογίαν του (του απορριπτισμού τζιαι του μισοτουρκισμού).

Anef_Oriwn είπε...

Ρε Woofis,

Εν τζι’ επαίνεσα τον Παπαδόπουλον – τούτον ΜΟΥ έλειπε! Από το ίδιο παννίν της Δεξιάς είναι φτιαγμένος κι αυτός! Απλώς ερώτηση υπέβαλα, αν και σ’ αυτόν μπορεί να πιστωθεί το “δικαίωμα” ότι μπορεί να “αλλάξει” [στην πορεία του χρόνου], όπως θεωρείτε ότι έγινε και με τον Αναστασιάδη!

Τα περί της δικής μας συνεισφοράς στην «διχόνοιαν», γιατί δεν εξισώνουμε τον Γρίβα με τον Μακάριο και την προδοσία με την υπεράσπιση της [αστικής] νομιμότητας, δεν τ’ ακούω απλώς βερεσέ αλλά με βδελυγμία!!! Woofis, ΔΕΝ θα με παντρέψεις μ’ άδρωπο! Είμαι πολύ μεγάλος πια!

Αντζιελοσιασμένη Μάγισσα είπε...

Ποιος το παραλάλεν του Αντώνη να σφάζουνται παλλικάρια στην ποδιάν του .... ου στ’ άρθρον του!! Τι φαντασίωση, ααα! :)

Παλλικάρκα συμπαθέστατα (λάλεί τζιαι ο Άνευ), θα σας πιάω με τη σειρά για να σας ..... κουμαντάρω! :)

Φίλτατε Φούλλλληηηη, μήπως λέω, μήπως, αναγνωρίζεις τις «φιλότιμες προσπάθειες» του Ταπαγούφη «για απεξάρτησην», επειδή τζιαι συ κάμνεις φιλότιμες προσπάθειες απεξάρτησης που το πατριαρχικό σου παρελθόν, χωρίς απαραίτητα άμεσα αποτελέσματα; Τα κουτούθκια εν πολλά βαθκιά φυτεμένα/ ριζομένα – όπως τζιαι στην περίπτωσην του Ταπαγούφη εν πιο εύκολον να υιοθετηθούν στη θεωρία παρά να εφαρμοστούν στην πράξη (λλίον ο φόος του αγνώστου, λλίον η συλλογική αποποίηση ευθυνών με την οποίαν μαθαίννουμεν να λειτουργούν σε κοινωνικόν επίπεδον, λλίον το άμπα τζιαι). Τζιαι νομίζω ότι εν πολλά φυσικό σε τούτην την περίπτωσην όταν το παλεύκει κάποιος να φύει που μιαν κατάστασην για να πάει πάρατζιει – τζιαι μην ξεχνάς ότι τούτον το λαλεί η προσωποποίηση της σύγχισης τζιαι ταυτόχρονα του παρορμητισμού (τουλάχιστον σε κάποια θέματα για τα οποία εκπλάγηκες με την τρικυμία εν τω κρανίω μου – να μην επεκταθώ περαιτέρω)! :)

Αντζιελοσιασμένη Μάγισσα είπε...

Επίσης, φίλτατε Ταπαγούφη, νομίζω ότι εννά υιοθετήσω το ερώτημαν του Φούλλληη «Μήπως όμως πρόσκεισαι σε λάθος κομματικό χώρο – τον ΔΗΣΥ;», ιδιαίτερα με το τραπήημαν που τα «ακροδεξιά» στα «αναρχο-κομμουνιστικά», όπως λαλείς – τζιαι σου τα γέρημα εν εγίνετουν να το πάρεις νάκκον πιο λάου-λάου;! "Κι εσύ κεντάς τις ενοχές....Μάγισσα, μάγισσα μου" – με το κέντημαν εν τα πολλοκαταφέρνω, αλλά το σμιλίν περνά μου πολλά, γίνεται;!  - Η επίθεση εν η καλλύττερη άμυνα για ποσπάσεις τον αντίπαλον πριν να πολλοπρολάβει να συγκροτηθεί – θεωρείς το καλή στρατηγική άμαν ο αντίπαλος εν ο ίδιος ο εαυτός μας; Διάς μου την εντύπωσην που το παράδειγμαν με τους άθεους τζι’ ολίγον θεϊστές προβληματισμένους, ότι εθκειάβαζες πρώτα τες συζητήσεις στον Όμιλο Ελεύθερης Σκέψης τζιαι ύστερα έγραφες σχόλιο δαμέ – επαρασύρτεις;  Εννοείται ότι το κείμενον του Αντώνη υιοθετώ το τζιαι σωστά εδιαπίστωσες (όϊ πως ότι αναναρτώ υιοθετώ το γιατί μπορεί τζιαι να σύρω κάτι έτσι για να βρέθεται ή για να δω ήντα μπου εννά γινεί – κάτι τέθκοια κάμνω τα). Αν λάβεις υπόψη σου ότι στη δική μου την αντίληψη το που εννά τοποθετήσει έναν πλάσμα τον εαυτόν του πολιτικά, έσιει να κάμει με αρχές, αξίες, βιοθεωρίες, κοσμοθεωρίες κλπ. Άρα το «λλίον» αναρχοκομμουνιστής δυσκολεύκουμαι να το συλλάβω, αφού για μεν κάποια πράματα εν άσπρο-μαύρο. Ήνταλως μπόρει για παράδειγμα έναν μονογαμικός Ταπαγούφης είμαι ερωτευμένος με τη Μόνικα (εμπεδώσαμεν το – μια εν η Μόνικα), τζιαι με το έταιρον ήμισυ, τζιαι με ...., τζιαι με ..... ; ‘Αλλον να μπόρεις να αναγνωρίσεις σε ούλλες τες περιπτώσεις που σηκώννει βελτίωσην το πράμαν, τζι’ άλλον η στάση σου να εν η ίδια τζιαι στον ίδιο βαθμό σε ούλλες τες περιπτώσεις – Τζιαι τούτον έσιει να κάμει με τον Ταπαγούφην άτομο – τζιαι όϊ τον απολογητήν ή μη των «φιλελευθέρων». Αφού όπως λαλείς συμβαίννει σου εσέν τούτη η περίπτωση, εξήγα μου το γιατί πραγματικά εν το καταλάβω. Ίσως επειδή θυμίζει μου στάσεις όπως «είμαι υπέρ της θανατικής ποινής, αλλά εν αμαρτία η άμβλωση»
Ο κομμουνιστής/ αριστερός εν προγραμματισμένος διαφορετικά (επαναλαμβάνω εαυτώ) – η ενστικτώδικη αντίδραση συνεπώς το πιο πιθανών εν θα εν «να πιάει», αφού ο στόχος εν το κοινωνικόν όφελος τζιαι όϊ το προσωπικόν κέρδος

Αντζιελοσιασμένη Μάγισσα είπε...

Τζιείνον που καταλαβαίνω να λαλεί ο Αντώνης – τζιαι ίσως εν τζιείνον που χαρακτηρίζεις φαρισσαϊσμόν – εν ότι εν η χρήση του ταξικού λόγου ως ανάθεμα για επίτευξην κέρδους – εν τζιαμέ που φέρνει τζιαι το παράδειγμαν του «γιου της πλύστρας», αλλά εν τζιαι ρητορική που ακούεις μες τες στράτες του τύπου ο «καφετζιής, εγίννημου πρόεδρος», κλπ – για μιλούμεν για δημοκρατίας τζιαι κυπριακόν όνειρον (κατά το American Dream) – Ο Ομπάμα που έναν μαυρή μες τα γκέτα εγίνειν πρόεδρος θεωρείται απόδειξη τζιαι πραγμάτωση του American Dream, ο Χριστόφκιας που καφετζιής πρόεδρος, εν ανάθεμα; Που εν ο φαρισσαϊσμός δαμέ; Λαλείς «Άρθρα όπως του Αντώνη θεωρώ τα φυτιλιές εναντίον τους που περιχαρακώνουν τους αντί να τους φέρουν πιο "αριστερά" – που το χαρακτηρίζεις τζιαι «διακριτικού κατά τα άλλα Αντώνη», εν σε προβληματίζει ακριβώς τούτον; Έναν διακριτικός άθρωπος όπως ο Αντώνης, εφκήκεν έξω που τα ρούχα του, έτσι γιατί του εκατέβηκεν, επειδή εν πυρά;! Φέρε στο νου σου, τι γίνεται τον τελευταίον τουλάχιστον ανάμιση χρόνο: πιάε τράπεζες, πιάε μίζες, πιά αλλαγή νομοθεσίας στους ημικρατικούς για να συνάδουν με τες προεδρικές θητείες, πιάε διαπλοκές με ονόματα τζιαι διευθύνσεις, πιάε φοροδιαφυγή, πιά έκθεση στους «οίκους», τζιαι πάει – ούλλα εσιεπαστήκαν με το Μαρί, ούλλα ξιάννουνται τζιαι αποσιωπούνται. Τζιαι εν ακριβώς τζιαμέ που ο ταξικός λόγος χρησιμοποιείται για να συγκαλείψει τα πιο πάνω, που όποθθεν τζιαι να τα πιάεις εν μια ξιμαρισιά. Που σέναν Ταπαγούφη μου περιμένω, νναι να τα λάβεις ούλλα τούτα υπόψη σου τζιαι να τα δεις πιο σφαιρικά τζιαι υποψιασμένα ακριβώς λόγω της διαδρομής που έκαμες τζιαι κάμνεις τζιαι μπράβο σου – διαφορετικά θυμίζει κάτι όπως το λόγο της Ξένιας πριν καμιά διετία σχεδόν πλέον στην εκδήλωσην της Πλατφόρμας Ενωμένη Κύπρος που εκατάχνωννεν την ΕΔΟΝ για τες δικοινοτικές εκδρομές εις το Τρόοδος, άσχετα αν τον τζιαιρόν που η ΕΔΟΝ έκαμνε δικοινοτικές εκδρομές στο Τρόοδος η Ξένια έσιηζεν πανιά για την ελληνική σημαία στο Πανεπιστήμιο τζιαι οι συναγωνιστές της εβάλλαν θέματα στη βουλή για το Τμήμαν Τουρκικών Σπουδών που εγαλουχούσεν φιλότουρκους. Τζιαι ύστερα εγίνην επιφοίτηση τζιαι ανακαλύψαν ούλλοι το Σκαραβέον τζιαι τα επανενωτικά. Τζιαι σύρνω το επανενωτικό δαμέ τωρά γιατί το Κυπρίακο λαλείς κρούζει σε παραπάνω που ούλλα – φίλτατε το Κυπριακόν έν μπόρει να λειτουργήσει μόνον του ανεξάρτητα που ούλλα τα άλλα – γεωπολιτική γαρ που λαλεί τζι’ ο Λινός. Ειδικά τωρά, με το τι γίνεται τζιαι κυρίως γιατί γίνεται στην περιοχή, με το ντόμινο στα ευρω-οικονομικά, αλλά τζιαι με το ψυχροπολεμικόν κλίμαν που επανέρχεται δριμύτερον. Εκατάφερες που τα ακροδεξιά να πάεις στα αναρχοκομμουνιστικά, εν πιστεύκω ότι εν μπόρεις να δεις τούν’ τον κύκλο – έχω πίστη σε σένα, αλλά τζιαι προσδοκίες! 

Αντζιελοσιασμένη Μάγισσα είπε...

Τζιαι μιαν τζι’ εμπλέξαν οι Καβαφικοί, ας σας σύρω τζιαι έναν εγκλειστικόν, κλειστοφοβικόν τζιαι κατά τ’ άλλα αισιόδοξον τζιαι ελπιδοφόρον!  - Παντές τζιαι παίζουμεν τρίβιαλ για τον Καβάφην τωρά!
Κεριά
Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ' εμπροστά μας
σα μιά σειρά κεράκια αναμένα -
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων•
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω• με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης


Υποσημείωση: όπου φαίνεται τετραγωνούϊ να το εκλαμβάνεται ως :)

Anef_Oriwn είπε...

Μά(γ)ισσα Σμυρνιώτισσα και Σαλεμιώτισσα,
Χαίρε και καλώς επανέκαμψες!

Άργησες να (επαν)εμφανιστείς, αλλά ΜΑΣ πολυβόλησες [και κυριολεκτικά και μεταφορικά με τα τέσσερα σχόλια ΣΟΥ! Με παρέλαβες μάλιστα και πρώτο, αλλά εγώ δύσκολα κουμαντάρομαι παρά τα χρονάκια μου και προφανώς γι’ αυτό μου αφιέρωσες μόνο ένα σχόλιο και του Woofis, τρία! [Μην φοβάσαι και δεν θα συνεχίσω με τις μικροαστικές ανασφάλειες μου…]
Όμως φίλτατη κι αγαπημένη Μά(γ)ισσα, αυτό με «τις φιλότιμες προσπάθειες απεξάρτησης [μου] που το πατριαρχικό μου παρελθόν», πως το πέτυχες; Πότε, gamoto, έμαθες ΕΣΥ για τότε που ήμουν Πατριάρχης; [Ως γνωστόν με καθαιρέσανε ένεκα της έφεσης μου προς τις ομορφιές και τις καμπύλες των θηλυκών]…

Πάντως καλά τα λες για την Ξένια τζιαι την ανακάλυψη της ταshινόπιττας [«το Σκαραβέον τζιαι τα επανενωτικά»]… Όμως εκείνο με την Μόνικα και τη μονογαμία εν το κατάλαβα! Αλήθεια πιστεύεις ότι οι άνθρωποι [και οι άντρες και οι γυναίκες] είναι μονογαμικά όντα;

Αντζιελοσιασμένη Μάγισσα είπε...

Μάνα μου Φούλλλληηηη μου, εν ψευδαίσθηση ότι επανέκαμψα! Εν προσπάθεια αυθυποβολής με την πολλό-λαμβάνεις υπόψην. Έβαλα σε πρώτο γιατί δύσκολα κουμαντάρεσε – εεε τόσα χρόνια εμπειρίας, αλίμονο κόμα να ελειτούργας τζιαι να φέρεσουν σαν φιντανάκι! ;) Ας μην ξεχνιόμαστε ότι ένας πατριάρχης εν τζι’ εν τζι’ εύκολη υπόθεση: άδε οι pussy riot ήντα μπου επάθαν;! Αν μεν το έξερα ήντα μάγισσα θα ήμουν – ότι τα’ δα στα χαρτιά! Εεεε για τον Ταπαγούφην είχα παραπάνο ερωτήματα τζιαι απορίες – η Μόνικα εν παλιόττερη κουβέντα που είχαμεν με τον Ταπαγούφη σε μιαν ανάρτησήν του τζιαι η μονογαμία ήταν το παράδειγμαν. Τζιαι μπορεί να σε απογοητεύσω για μιαν ακόμα φορά, αλλά νναι πιστεύκω ότι ΚΑΠΟΙΟΙ άνθρωποι είναι μονογαμικά όντα, χωρίς να θεωρώ ότι εν έσιει ανθρώπους πολυγαμικούς. Το σιειρόττερον που μπορεί να συμβαίννει σ’ τούν’ την περίπτωση είναι να αυτοεγκλωβιστώ σε γυάλλινον εκθετήριον αφού τόσο χρόνια που ζιώ μαζίν μου, έναν που τα πράματα που έμαθα στα σίουρα εν ότι είμαι μονογαμική – δηλώνω ενοχή! :) Το σγουρόν μαλλίν ισιώννεται κάθη μέρα αν χρειαστεί, τούτον το αϊπιν ήνταλως σάζεται, είπαμεν;! ;)